Allt stóð í járnum í fyrri heimsstyrjöldinni, þegar Lenín lagði til í opnu bréfi til bænda og verkamanna 1919, að Rússland og Úkraína byndust tryggðaböndum í ríkjasambandi.  Það varð úr síðla árs 1920.  Árið 1922 var svo gengið frá sambandssáttmála fjögurra lýðvelda, Rússlands, Hvíta-Rússlands, Úkraínu og Kákasíska lýðveldisins, sem í voru Armenía, Azerbajdzhan og Georgía.  Innlimunin var fullkomnuð.  Í síðari heimsstyrjöldinni varðist meira en ein milljón Úkraínumanna með Þjóðverjum gegn kommúnistaherjum Stalíns.

Norrænum mönnum eru þessi lönd ekki með öllu ókunnug.  Herleiðangrar þeirra á víkingatímanum lágu um þessar slóðir, þar sem þeir stofnuðu ríkið Kænugarði (Kiev; Úkraína) og sumir gátu sér orðstír sem lífverðir Konstantínópelkeisara.

Fyrrum Sovéltlýðveldin eru eins mismunandi og þau eru mörg.  Íbúar hinna syðri bera svip af Austurlöndum og víðast aðhyllast þeir íslam.  Löndin eru mismunandi gjöful og rík af verðmætum jarðefnum, þannig að afkoma fólks er hvergi sambærileg við lífsskilyrði, sem íbúar Vesturlanda njóta.  Nýfengið frelsi og stofnun lýðræðisríkja gengur sums staðar brösótt og spilling er víða ríkjandi.

Íbúar vestan hins fallna járntjalds bera ugg í brjósti vegna ástands stjórn- og efnahagsmála í þessum nýfrjálsu ríkjum og e.t.v. ekki sízt vegna birgða kjarnorkuvopna, sem virðast nú liggja á glámbekk. Þrátt fyrir hina opinberu og harkalegu trúleysisstefnu kommúnista, sem bitnaði á öllum trúfélögum, þraukuðu þau, þ.á.m. rétttrúnaðarkirkjan.  Merki hennar er víða að sjá í forkunnarfögrum kirkjum og klaustrum, sem almenningur stóð undir.

Ferðaþjónusta er víðast á byrjunarreit í þessum ríkjum og betra er að gera sér ekki of miklar væntingar um aðbúnað og þjónustu.  Það ætti þó ekki að koma í veg fyrir, að fólk leggi leið sína á þessar framandi slóðir, ef allt er vel skipulagt og allir gæta fyllstu varúðar.  Kazakhstan, Kirgizía, Tadjíkistan, Túrkmenistan og Úzbekistan eru í Asíu.
.