Á miðöldum var Lettland undir yfirráðum germana sem héruðin Kúrland og Lívónía.  Á 16. öld náðu Pólverjar þeim undir sig og á 17. öld tóku Svíar norðurhluta Lívóníu.  Tilraunir Rússa til að ná yfirráðum við Eystrasaltsströndina heppnuðust, þegar Pétur mikli náði svæðinu frá Svíum árið 1721.  Í lok 18. aldar höfðu Rússar náð allir Lívólíu undir sig.  Eftir rússnesku byltinguna var landið sjálfstætt þar til Rússar innlimuðu það árið 1940.

Í síðar heimsstyrjöldinni lögðu Þjóðverjar landið undir sig en Rússar náðu því aftur 1944 og gerðu það að einu hinna 15 Sovétlýðvelda með eigin kommúnistaflokki og ríkisstjórn, sem laut boðum yfirvalda í Moskvu.  Barátta fyrir bættum stjórnarháttum leiddi til þjóðernishreyfingar, sem stefndi að sjálfstæði árið 1989.  Litháen varð fyrst Eystasaltsríkja til a lýsa yfir sjálfstæði í kjölfar hruns kommúnismans í Austur-Evrópu.

Í febrúar 1990 samþykkti lettneska þingið að stefna í sömu átt og viðræður um aðskilnað hófust við Sovétríkin.  Í kjölfar tilraunar til byltingar gegn umbótum Mikhail Gorbachew í Sovétríkjunum viðurkenndi nýja ríkisstjórnin sjálfstæði Lettlands hinn 6. sept. 1991.