Fólki í dreifbýlinu fækkaði eftir síðari heimsstyrjöldina, einkum vegna bágs efnahags, og stöðug fjölgun varð í borgum.  Snemma á níunda áratugnum bjuggu u.þ.b. 70% landsmanna í þéttbýli.  Riga er fjölmennasta borgin og næstar eru Daugavpils og Liepaja í röðinni.

Skömmu eftir 1990 voru Lettar innan við helmingur þjóðarinnar.  Áður en landið var innlimað í Sovétríkin árið 1940 voru þeir u.þ.b. 75%.  Þá reið yfir bylgja innfluttra Rússa og annarra slava, sem var mun stærri en náttúruleg fjölgun hinna innfæddu.  Fæðingartíðni var lág meðal allra þjóðflokka, þannig að íbúum fækkaði.  Eftir að landið varð sjálfstætt og fékk m.a. tækifæri til að stjórna aðstreymi fólks frá Rússlandi og öðrum fyrrum Sovétlýðveldum, var lögð áherzla á að snúa þróuninni við og yngja þjóðfélagið upp með auknum barneignum Letta.  Tölur frá níunda áratugnum gefa til kynna, að Lettar hafi leitast við að stækka fjölskyldur sínar til að mæta fjölgun slava.