Á tímabili síðla 18. aldar sundraðist Úkraína á ný en 1893 en 1793 innlimaði Rússland hana að nýju og jafnvel nafn hennar hvarf.  Um miðja næstu öld fór að bera á þjóðernisólgu í landinu og bar hún þann árangur, að í byrjun þessarar aldar var úkraínska leyfð að nýju.

Í júní 1917 var tilkynnt um stofnun fullvalda úkraínska lýðveldisins og útnefnd ríkisstjórn en kommúnistar í Rússlandi svöruðu með því að stofna aðra ríkisstjórn úkraínska Sovjetlýðveldisins í annarri borg.

Allt stóð í járnum í fyrri heimsstyrjöldinni en Lenín lagði það til í opnu bréfi til bænda og verkamanna 1919, að Rússland og Úkraína byndust tryggðaböndum í ríkjasambandi.  Það varð síðla árs 1920.  Árið 1922 var svo gengið frá sambandssáttmála fjögurra lýðvelda, Rússlands, Hvíta-Rússlands, Úkraínu og Kákasíska lýðveldisins, sem í voru Armenía, Azerbajdzhan og Georgía.  Innlimunin var fullkomnuð.  En í síðari heimsstyrjöldinni varðist meira en ein milljón Úkraínu-manna með Þjóðverjum gegn kommúnistaherjum Stalíns.

Úkraína hefur verið sjálfstæður aðili að Sameinuðu þjóðunum síðar 1945.

Ríkið er vel í stakk búið til að lifa sjálfstæðu lífi utan ríkjasambandsins, þótt ekki ríki um það einhugur meðal íbúanna.