Á 2. öld f.Kr. sigruðu Rómverjar illýra og frá lokum 4. aldar e.Kr. voru þeir undir yfirráðum Býzanska keisaradæmisins.  Öldum saman sóttu vísigotar, húnar, búlgarar og slavar að landinu og íbúar þess voru síðast undir yfirráðum ottómana á 15. öld.  Tyrknesk yfirráð einangruðu landið frá vestrænum áhrifum í rúmlega fjórar aldir en á 19. öld fór þjóðin að fjarlægjast austurlenzk áhrif  Ottómanaveldisins og gera sér grein fyrir sameiginlegum hagsmunum sínum og Vesturlanda.

Albanar lýstu yfir sjálfstæði sínu árið 1912 en árið eftir ákváðu stórveldi Evrópu að eftirláta nágrannaríkjum landsins eftir u.þ.b. helming þess.  Landið var undir einveldisstjórn milli heimsstyrjaldanna og að loknu blóðbaði síðari heimsstyrjaldarinnar varð landið að kommúnistaríki, sem varði sjálfstæði sitt með kjafti og klóm.  Kommúnistaflokkurinn var allsráðandi og náði inn í hvern krók og kima mannlífsins.  Þegar stoðir kommúnismans brustu í upphafi árs 1989, leystust ýmiss konar félagsleg öfl úr læðingi og lýðræðislegir stjórnmálaflokkar komu fram á sjónarsviðið í landinu.  Þessi þróun endurspeglaði samkennd landsmanna með vestrænum þjóðum og samræmdist langvarandi jákvæðum viðbrögðum við vestrænni menningu og tækniframförum.