Nýja-Sjáland var stærsta land Pólýnesíu áður en Bretar gerðu það að hluta heimsveldsins árið 1840.  Síðan varð það að krúnunýlendu, sjálfstjórnarnýlendu (1856) og sambandsríki (1907).  Í kringum 1920 var það komið með yfirráð í flestum eigin málum, þótt fullt sjálfstæði fengist ekki fyrr en 1947.  Landið er enn þá aðili að Brezka heimsveldinu.

Einangrun landsins hafði mikil áhrif á þróun þess og það var ekki fyrr en á 20. öldinni, að áhrifa þess fór að gæta að einhverju marki á alþjóðavettvangi.  Það varð aðili að Þjóðabandalaginu og síðan Sameinuðu þjóðunum.  Nýsjálendingar hafa líka tekið þátt í mörgum styrjöldum, s.s. báðum heimsstyrjöldunum.  Efnahagur landsins á 20. öldinni hefur aðallega byggzt á útflutingi landbúnaðarafurða til Bretlands.  Þegar Bretar urðu aðilar að Efnhagsbandalagi Evrópu á áttunda áratugnum, neyddust Nýsjálendingar  til að leita nýrra markaða.  Samtímis hefur fjölbreyttari og viðameiri iðnaður þróazt í landinu.