Lega:  Landið liggur á milli 26°50' og 28°20'N og 88°50' og 92°50'A.  Norðan þess er kínverska sjálfstjórnarsvæðið Tíbet og að vestan, sunnan og austan eru indversku ríkin Sikkim, Vestur-Bengal og Arunachal Pradesh.  Bútan er mjög  sundurskorið hálendi og hæðarmunur er mikill.  Jökli hulinn Kulakangri-tindur norður í Himalaja-fjöllum er 7554 m hár og þaðan lækkar landið á 140 km breiðri spildu til suðurs, niður í djúpa dali við þverár Brahmaputra í 2000-3000 m hæð og alla leið niður í frumskógana á sléttum Ganges og Brahma-putra í 160 m hæð.

Loftslagið fer að mestu eftir hæð landshlutanna yfir sjávarmáli.  Efst er heimskautaloftslag, svaltemprað á miðhálendinu og jaðartrópískt monsún-loftslag þar sem lægst er syðst.  Á sumrin er úrkoman mest (80%), 2500 mm syðst og 5000 mm í fjöllunum.  Árstíðirnar fjórar eru líkar hinum mið-evrópsku.  Oft blása kaldir vindar niður úr fjöllunum.

Gróðurinn og dýralífið er háð loftslaginu og hæð yfir sjó.  Efst í fjöll-unum vex Alpagróður, graslendi með birkiskógum.  Sígrænn blandskógur vex á miðhálendinu og jaðartrópískur regnskógur á láglendinu.  Fjöldi jurtategunda er mikill og sérstaka athygli vekja orkídeurnar.

Það er gaman að skoða dýralífið í Manasvillidýragarðinum (Manas Game Sanctuary) í suðurhlutanum (nashyrningar, tígrar, hlébarðar, fílar, birnir, buffalar, hirtir, pýtonslöngur og langúrapar).  Þarna er líka mikill fjöldi hita-beltisfugla, sem bezt er að skoða á veturna.

Íbúar:  Samkvæmt opinberum tölum eru íbúar landsins 1,4 milljónir talsins.  Langflestir þeirra búa breiðum og frjósömum dölum Himalajafjallanna í 1200 til 3500 m hæð yfir sjó.  Þar strita þeir við stallaræktun hrísgrjóna, hveitis, maís, bókhveitis og ýmiss konar grænmetis og ávaxta.  Suður- og austurhlutar landsins eru þéttbýlastir.  U.þ.b. tveir þriðju hlutar íbúanna eru Bothia (Bhutija) og Lhopa af tíbetskum uppruna.  Þetta fólk býr aðallega í norður- og miðhlutum landsins og er Buddhatrúar.  Fjórðungur íbúanna er afkomendur innflytjenda, sem komu til landsins seint á 19. öld frá Nepal og býr í suður-hlutanum.  Þetta fólk talar nepölsku og er hindúatrúar.  Shartshop-fólkið býr í austurhlutanum í kringum Tashigang.  Þessi ættbálkur hefur búið lengst í landinu og er skyldur fjallafólkinu í Norðaustur-Indlandi.  Annar minnihluta-hópur, Leptsha (Rong), býr í vesturhlutanum og er Buddhatrúar.

Bútanar eru þekktir fyrir vingjarnleik, gestrisni og umburðalyndi. Fjallafólkið er varkárt og yfirvegað í skoðunum og lætur sér fátt um framfarir og breytingar í heiminum finnast.  Það flytur afurðir sínar til flestra markaða á láglendinu og selur þær þar.  Alls staðar í sveitum landsins býr fólkið við sömu nægjusemi og fyrrum.  Það býr í stórum, ferhyrndum, hvítum húsum úr grjóti, timbri og leir og skreytir þau með litríkum myndum.  Þökin eru úr steinflög-um, sem eru fergðar með grjóti til að varna foki, þegar vindar blása af fjöllum.  Viðskiptin í sveitunum byggjast enn þá á vöruskiptum, en í suðurhlutanum er farið að nota gjaldmiðil.

Menntun:  Ólæsi er 90%.  Skortur á kennurum og samgönguerfiðleikar gera það að verkum, að aðeins 15% barna geta notið skólagöngu.

Drukpa-Buddhatrú er ríkistrú.  Hún er grein af Kagjud-kenningum Mahayana-Buddhatrúar (rauðhettumunkar; regla Pantshen Lama).  Helgisiðir þessara trúarbragða eru félagslegur grundvöllur ríkisins.  Merki þeirra er að finna í öllum siðum og lífsviðhorfum íbúanna, þótt fjórðungur þeirra séu hindúar.

Tungan:  Dsongkha er ríkismálið.  Það er tíbetsk mállýzka með mörgum séreinkennum, einkum í framburði.  Ritmálið er ukan.  Tshokay er hið hefðbundna ritmál og er notað í klausturskólunum.  Mállýzkurnar eru mjög mismunandi, jafnvel í sama dalnum, og valda erfiðleikum í samskiptum fólks.  Shartshopkha er útbreidd mállýzka á svæðinu í kringum Tashigang í austur-hlutanum, bumthangha í miðhlutanum og nepalska er töluð í suðurhlutanum.

Enska hefur verið kennd í skólum frá árinu 1960.  Það vantar þó mikið á, að enskukunnáttan sé nægileg, en fólk, sem hefur samneyti við erlenda gesti, spjarar sig ágætlega.

Menning:  Bútanar búa við trúarlega og menningarlega arfleifð frá Tíbet, Kína, Indlandi og Nepal og varðveita hana betur en fólkið í upprunalöndunum.  Það er fjölmargt, sem mælir með heimsókn til Bútan:  Undurfögur náttúra og landslag, litskrúðugar trúarhátíðir, falleg klaustur og aðrar byggingar og elskulegt fólk.