Næturlífið:  Skemmst frá að segja er það heldur rýrt.  Verzlanir og veitingahús loka flest kl. 19:00.  Það eru barir á öllum hótelum, þar sem er boðið innlent og erlent vín og áfengi.  Stundum eru sýndar kynningar- og menningarkvikmyndir um Bútan í hótelunum í Thimphu.

Þjóðdansar og -söngvar:  Beztu skemmtanir, sem erlendum gestum eru boðnar, eru gömul þjóðlög og dansar, sem hafa verið iðkaðir um aldir í landinu.  Þess konar sýningar eru mismunandi milli staða í landinu en allar skrautlegar.  Stundum stendur 'Hinn konunglegi dansflokkur' fyrir afbragðssýningum undir beru lofti eða í sölum einhvers hótelanna.  Gestir í Bútan fá bezta mynd af lífsvenjum Bútana, gleði þeirra, jafnaðargeði og dálæti á litadýrð með því að ferðast um landið.

Þjóðbúningar:  Hinn síði fatnaður karlmanna heitir 'kho'.  Honum er vafið um mittið og ofan beltisstaðar er hann tekinn saman í poka, sem hægt er að geyma í furðu-mikið dót.  Allir fullorðnir embættismenn bera sverð við opinber tækifæri.  Ökklasíður fatnaður kvenna heitir 'kira'.  Honum er haldið uppi með mittis-linda (kera) og tveimur silfurspennum á öxlunum.  Efnið, sem er notað í 'kho' og 'kira' er ofið í 9 m lengd og 22 sm breidd og það þarf að nota tvo slíka dúka í hvorn klæðnað.  Hvert landsvæði hefur sín hefðbundnu munstur, en mörg þeirra sjást víða.

Íþróttir:  Bogfimi er þjóðaríþrótt og gaman að fylgjast með æfingum á sunnudögum.  Þar að auki stundar fólk knattspyrnu, blak, golf, tennis, körfubolta, badminton og borðtennis.  Konungurinn er ákafur íþróttamaður og styrkir flestar íþróttagreinar.  Stangaveiði er hægt að stunda í mörgum ám landsins.

HÁTÍÐADAGATAL
Flestir hátíðisdagar eru tengdir trúnni og fáir snúast um veraldlega hluti eða atburði.  Trúarhátíðir ber ekki upp á sömu daga samkvæmt okkar dagatali.  Þeir fara eftir bútönsku dagatali, sem er líkt hinum tíbetsku og kínversku og miðast við gang tunglsins.

Fastar hátíðir:  2. maí (fæðingardagur þriðja konungsins), 2. júní (krýningardagur fjórða konungsins), 21. júlí (dánardagur þriðja konungsins), 11., 12. og 13. nóvember (afmælisdagur fjórða konungsins), 17. desember (þjóðhátíðard.).

Óreglulegar hátíðir:  Losar (2 dagar i jan./febr.; nýárshátíð), Buddha Parinirvana (maí/júní; líka fæðingardagur Padmasambhava trúarleiðtoga (guru)).  Fyrsta ræða Buddha (júní/júlí).  Sumarsólhvörf (júní/júlí).  Thimphu Domchey, heilagi regndagurinn og (þriggja daga hátíð) Thimphu Tsechhu (sept./okt.).  Dussehra (okt./nóv.; suður-bútanska nýárshátíðin).  Dagur hinna níu óhamingjusömu og vetrarsólhvörf (des./jan.).

Í stærri bæjum eru líka haldnar sérstakar trúarhátíðir, s.s. Tsechhu ('Tíundi dagurinn'), sem er hin almennasta og skrautlegasta.  Hátíðirnar eru oftast haldnar í köstulunum eða klaustrunum og munkar og leikmenn, oft með grímur, stíga trúarlega dansa (cham).  Tsechhu-hátíðin er haldinn til heiðurs trúarleiðtoganum Rimpo frá 11. til 15. dags annars mánaðar bútanska dagatalsins (marz/apríl).  Hún er einna áhugaverðust í Paro, Talo, Kurje, Thimphu, Gangtey, Wangdiphodrang, Tongsa, Lhuntshi, Tashigang og Shemgang.

FERÐALEIÐIR  og  SAMGÖNGUTÆKI
Fólk, sem kemur til Bútan í óopinberum erindum, verður að hafa dvalar- og ferðaleyfi.  Einstaklingar geta stundum fengið leyfi með stuttum fyrirvara til að fara með skipulögðum ferðahópum um landið.  Langflestir ferðalangar byrja ferðina til Bútan í Indlandi.  Þeir fljúga frá Dheli eða Calkutta til Bagdogra (við Siliguri í Vestur-Bengal), þar sem fulltrúi Ferðamálaráðs Bútan tekur á móti þeim.  Þaðan er ekið í bílum eða litlum rútum 150 km í austurátt til Phuntsholing, þar sem er gist..  Daginn eftir er ekið áfram í u.þ.b. 6 klst. til Thimphu.  Þótt þessi langa dagleið sé þreytandi, nýtur fólk margbreytilegrar náttúrunnar í fjöllunum á leiðinni.

Þrisvar í viku er áætlunarflug með 'Druk Air' milli Calkutta og Paro.  Það eru líka nokkrir þyrluflugvellir víða um landið, s.s. í mynni Thimphu-dalsins og við Hashimara.  Landamærastöðvar milli Bútan og Indlands eru við Sarbhang og Gaylegphug og við Samdrup Jongkhar.  Vegna ótryggs stjórnmálaástands í indverska ríkinu Assam, fara fáir ferðamenn um landamærastöðina þar.

Ferðir innanlands, Skipulagðar hópferðirÞjóðfélagsskipulag landsins gerir það að verkum, að það er næstum ómögulegt fyrir einstaklinga að ferðast um á eigin vegum.  Ferðamálaráðið gefur erlendum ferðahópum (6-30 manns) kost á tveimur tegundum ferða:

Pakkaferðir (innif.: flutningur, gisting, matur án drykkjarfanga og farar-stjórn) með skoðunarferðum til allra aðalstaða landsins.  Ferðirnar liggja um Phuntsholing, Paro, Thimphu, Tongsa og Bumthang, um fjallaskörð og til austurhlutans, Kurte (Lhuntshi) og Mongar.

Gönguferðir (tvær til fjórar vikur), sem eru miserfiðar, frá Dagala í Mið-Himalaja eða Samtegang og frá aðalbækistöðinni í Chomolhari eða Phubjikha í 7316 m hæð.  Önnur ferð liggur um Lunana-svæðið, þar sem er farið um rúmlega 5000 m há fjallaskörð.  Einnig er hægt að komast í alvöru-fjallgöngur, m.a. á Jitchu Drake (7000m) í Lingshi-héraði.

Ástand vega:  Aðalþjóðvegurinn milli Phuntsholing og Tongsa er að mestu með bundnu slitlagi og það er verið að ljúka við veginn milli Tongsa og Bumthang.  Millileiðir til Paro, Thimphu og Punakha eru með bundnu slitlagi, þannig að það er tiltölulega auðvelt að komast til skoðunarverðustu staða landsins.

Farartæki:  Það er haldið uppi reglulegum áætlunarferðum milli Phuntsholing og Thimphu og rúturnar eru oftast troðfullar.  Ferðir milli Thimphu og Bumthang eru óreglulegar (um Mongar og þaðan til og frá Lhuntshi), milli Tashigang og Samdrup Jongkhar og milli Tongsa og Gaylephug.  Á aðalleiðum  eru óreglu-legar ferðir með fjórhjóladrifnum farartækjum á malbikuðum vegum.  Ferða-málaráðið leigir erlendum ferðamönnum bíla, sem eigendur þeirra aka, þegar miklar trúarhátíðir eru haldnar.  Slíkar ferðir geta orðið hinar ævintýralegustu.

Reið- og burðardýr:   Bútanskir bændur leigja ferðamönnum oft hesta undir sig á leiðinni upp á við en ekki niður aftur, t.d. til klaustursins Taktsang.  Bændurnir eiga sér vinsælan málshátt, sem hljóðar svo:  „Hestur, sem getur ekki borið ferðalang upp fjall, er ekki mikils virði,” og „Maður, sem getur ekki klifið fjall án hests, er ekki mikils virði.”  Uppi í fjöllunum leigja hirðar jakuxana sína til að fylgja gönguhópum.  Hestar og jakuxar eru burðardýr á þessum slóðum en ekki reið-dýr eins og menn komast strax að, þegar þeir reyna að ríða þeim og dýrin skella skolleyrum við boðum reiðmannanna.