Höfuðborgin (borgríki síðan 1967) er á norðanverðri eyjunni.  Síðustu þrjá áratugi hefur hún vaxið mest allra borga í Asíu og orðið að mikilvægri miðstöð iðnaðar og viðskipta.  Ferðamenn finna margt athyglisvert í borginni og umhverfis hana.  Margt byggjist á menningarfjársjóðum, sem hafa verið fluttir frá meginlandinu.

Elzta hverfi borgarinnar er Wanhua, á milli Chunghuagötu og árinnar Tamsui.  Þar eru enn þá mörg  hús í hefðbundnum stíl og á milli þeirra eru litríkir og háværir markaðir, þar sem hægt er að kaupa alls konar muni úr hofunum, lækningajurtir, lifandi slöngur og suðrænt lostæti.  Í suðurhluta hverfisins er

*Lungshanhofið (drekahof), elzti og frægasti Búddahelgidómur Taipei.  Hofið er helgað náðarguðinum.  Það var byggt árið 1740 en hrundi í jarðskjálfta árið 1817.  Skömmu síðar var það fullbyggt á ný en árið 1867 feykti fellibylur því um koll.  Núverandi byggingar eru frá 1959.

Í miðborginni er forsetahöllin.  Við sólarupprás og sólsetur á hverjum degi fara fram fánakveðjuathafnir á torginu fyrir framan höllina og þjóðsöngur landsins er leikinn undir.  Á þjóðhátíðardaginn, 10. okt., eru þar mikil hátíðarhöld.  Á bak við forsetahöllina er Nýigarður, græn vin í borginni.  Þar er falleg þriggja hæða pagóda og nokkrir garðskálar og lítil tjörn.  Á kvöldin koma spámenn sér fyrir í tjöldum í garðinum.

Í Nýjagarði er líka héraðssafnið með náttúrusögulegum og mannfræðilegum minjum.  Það er mjög gaman að skoða þann hluta safnsins, sem er helgaður frumbyggjum eyjarinnar.  Í háskólasafninu er að finna frábærar deildir helgaðar mannfræði og fornfræði.  Þar eru líflega skipulagðir básar með fornum leirkerjagerðum, útskurði, vefnaðariðnaði, skartgripagerð, vopnasmíði og smíði nytjahluta.  Þetta safn er ekki opið almenningi og það þarf að fá sérstakt leyfi deildarstjórans til að skoða það.

Í suðurhluta miðborgarinnar er hinn áhugaverði og fallegi grasagarður.  Þar eru rúmlega 700 tegundir plantna og lótustjörn.  Þar í grenndinni er Þjóðsögusafnið með góðu safni kínverskra listmuna (keisaraslár, útsaumur, helgi-munir, bronzmunir o.fl.).  Meðal listmunanna eru hlutir úr útskornu fílabeini með mjög smágerðum kínverskum áletrunum, sem sjást aðeins með stækkunargleri.  Þar eru líka settar upp sýningar nútímalistamanna.

Menningarhöllin við Nanhaigötu hýsir auk sögusafnsins vísindasafn þjóðarinnar og þjóðlistasalinn, þar sem haldnir eru tónleikar danssýningar og óperur frá fjarlægum kínverskum héruðum.  Hinar hefðbundnu Peking-óperur eru sviðsettar í sýningarmiðstöð hinna tveggja kínversku þjóða við Chunghuagötu.  Þar við hliðina, við Kuixanggötu, er safn hinna tveggja kínversku þjóða.  *Skordýrasafnið við Chinan-götu hýsir m.a. safn hinna 400 litríku fiðrildategunda landsins.

Í suðvesturjaðri miðborgarinnar er hin mikilúðlega minningarhöll um Tschiang Kai-schek-(Chung-Cheng) milli stórbrotinna garða.  Hún var opnuð 4. apríl 1980 við hátíðlega athöfn.  Þessi 23 hæða og 70 m háa bygging er fyrirmyndardæmi um kínverska byggingarlist.  Hliðið að 25 ha garðinum er líka stórbrotið, 80 m breitt og 30 m hátt.

Önnur stór minningarhöll, helguð Sun Yatsen, er í vesturhluta borgarinnar.  Í samkomusal hennar eru sæti fyrir 2600 manns.

Hsing-Tien-hofið við Minchuan-götu í norðurjaðri miðborgarinnar er helgað stríðsguðnum Kuan Kung (Kuan Yu).   Þessi guð gegnir mikilvægu hlutverki í sígildu, kínversku ritverki:  „Saga konungsríkjanna þriggja".

Konfúsíushofið er líka í norðurhluta borgarinnar.  Það er ekki staður til að ákalla guð, heldur til að minnast hins mikla heimspekings.  Á afmælisdegi hans, hinn 28. september, eru haldnar minningarhátíðir með Mingdönsum.  Friðsælt hofið hvetur til íhugunar.

Taohofið Pao-An er við næstu götu, Hamigötu.  Það er eitt elztu hofa Taiwan, reist á 17.öld.

Linchi-hofið við Chiu-Chuangötu er þrungið dularfullri ró.

Ófjarri hofinu er Tapenglistaskólinn fyrir kínverskar óperur er meðal beztu menntastofnana sinnar tegundar á Taiwan og hefur alið af sér fjölda afburðalistamanna.  Jafnvel börnin gangast þar undir stranga kennslu í söng og loftfimleikum.

Dýragarðurinn er líka í norðurhluta borgarinnar.  Handan Keelungárinnar, handan Grand hótelsins, er hið fagra hof píslarvotta byltingarinnar.

Á leiðinni að Hallarsafni þjóðarinnar í úthverfinu Waishuanghsi er Kínverska kvikmynda- og menningarstofnunin.  Þar eru sýndar ástarmyndir og blóðugar Kungruslræmur.  Centralkvikmyndafélagið rekur þar vaxmyndasafn.

Milli skógi vaxinna hæða Waishuanghsihverfisins er hið heimsfræga **Hallarsafn þjóðarinnar.  Húsið sjálft með tunglhliðunum og litríku tígulsteinsverki er mjög athyglisvert.  Innanhúss eru ómetanlegir fjársjóðir.  Verðmætustu munirnir eru úr keisarasafni, sem rakið er aftur til 12. aldar.  Þeir voru fluttir þangað frá Nanjing árið 1948.  Vegna plássleysis er einungis hægt að sýna 11.000 muni hverju sinni, en heildarfjöldi þeirra er einhvers staðar á bilinu 300.000 - 600.000.  Skipt er um sýningar ársfjórðungslega.  Fjársjóðirnir eru annars geymdir bak við stálhurðir í neðanjarðargeymslum djúpt undir safninu.  Það, sem er til sýnis hverju sinni, er ákaflega athyglisvert:  Tang- og Sungmálverk, útskornir jaðemunir, úrvals Mingpostulín, skrautritanir, allt að 3000 ára bronzmunir, glerhúðaðir munir, víravirki, lakkmunir, sjaldgæfar bækur og skjöl, glitvefnaður og leikföng Mandschukeisaranna.