Rín er ein mikilvægasta samgönguæð Evrópu auk þess sem hún rennur um einhver fegurstu svæði álfunnar.  Upptök þessarar 1.320 km löngu móðu eru í svissnesku kantónunni Graubünden.  Hún streymir um Bodenvatn, myndar síðan Rínarfossana við Schaffhausen og tekur svo stefnu til Basel.  Þaðan tekur hún norðlæga stefnu og rennur um Rínarsléttuna.  Milli Mainz og Bingen stefnir hún í vestur og síðan í norðvestur um Rínargljúfrin í Hellufjöllum (Das Rheinische Schiefergebirge)  Á láglendinu kvíslast hún og hverfur í Norðursjó.

Rínarsléttan er jarðfall (sig), allt að 40 km breitt.  Það takmarkast að austan af Svartaskógi, Kraichgau og Odenwald, en að vestan af Vogesafjöllum, Haardt og Norðurfalska fjalllendinu.  Framburður árinnar myndar mjög frjósöm ávaxta- og vínræktarsvæði, s.s. Markgreifaland, Ortenau, Þýzku vínleiðina og fjallaleiðina.

Siglingarleiðin um Rínargljúfrin er varasöm, þrátt fyrir ýmsar lagfæringar og siglingamerki.  Flúðir, straumkast og þrengsli eru enn þá fyrir hendi og stundum verða slys og óhöpp.  Nefna má Bingenþrengslin og Lóreleiklettinn, þar sem áin rennur hvað þrengst.  Meðfram Rínargljúfrunum eru margir riddarakastalar frá miðöldum.

Vatnsborð Rínar er jafnast allra þýzkra fljóta.  Það er sjaldgæft, að ónóg vatn sé til siglinga.  Það gerist helzt í september/oktober.  Hinar fjölmörgu þverár eru nægileg vatnsmiðlun.  Hin stærsta þeirra er Main, sem er skipgeng um skipaskurði.  Rín hefur verið tengd við Dóná um skurð, þannig að hægt er að sigla alla leið frá Norðursjó til Svartahafs.  Aðrar þverár Rínar eru m.a. Nahe, Lahn, Mosel og Neckar.

Síðustu áratugi hefur árvatn mengast mjög í Þýzkalandi.  Fyrir nokkrum árum hófst baráttan gegn menguninni, en enn þá (2008) er áin menguð.  Fiskur er að mestu horfinn úr aðalánum, m.a. lax úr Rín.  Fólki er ráðlagt að baða sig ekki í Rín.

Sjaldan er svo kalt, að Rín leggi, þótt jakaburður sé í ánni af og til.  Nokkuð víða eru flúðir í Rín, t.d. við Basel (250 m.y.s.), Mainz (80 m), Koblenz (60 m) og Emmerich (10 m).

Breidd Rínar er misjöfn.  Milli Mainz og Bingen er hún 400-800 m breið, Bingenþrengslin 250 m, milli Lórelei og St. Goar 90-150 m og við Köln 250 m.

Milli Bingen og St. Goar er hæðarmunur einna mestur og siglingaleiðin hættulegust vegna þrenglsa og flúða.  Umferðaryfirvöld á ánni verða að sjá um leðjumokstur og sprengingar til að halda fljótinu skipgengu.  Stokkurinn, sem var sprengdur og siglt er um í Rínargljúfrunum, er rækilega leiðarmerktur með baujum, duflum, stöngum, ljósum, veifum, belgjum og þríhyrningum, bæði í ánni og uppi á landi.  Síðan 1831 eru allar merkingar alþjóðlegar.

Á bökkum Mið-Rínar eru bæði akvegir og járnbrautir.  Farþegaflutninga á ánni annast Köln-Düsseldorfer Deutsche Rheinschiffsfahrt AG., Frankenwerft 15, 5000 Köln 1, sími: 0221/20881.  Ferðir hefjast árlega um páska og standa yfir fram í miðjan október.

Rínarfossarnir eru í kantónunni Schaffhausen.  Þeir eru mestu fossar Mið-Evrópu, 15-21 m háir og allbreiðir.  Þeir steypast yfir þröskuld úr júrakalki.  Tveir klettar standa í miðjum fossunum (siglt út í hinn stærri).  Mesta vatnsmagn er í júní, þegar snjóa leysir í háfjöllum.  Hægt er að komast að fossunum frá báðum bökkum Rínar en bezta útsýnið er frá norðurbakkanum (frá Schaffhausen um Myhlenstraße á leið 4 til Neuhausen am Rheinfall).  Hægt er að ganga upp með ánni að Rheinfallbrücke (192 m löng), yfir hana að Laufenhollinni (veitingahús á báðum endum stígsins og bílastæði fyrir rútur).  Sunnan megin (Schloss Laufen) er gott útsýni yfir fossana af áhorfendapöllum Pavillon, Känzli og Fischez.