Náttúrufar.  Mestur hluti Barbados er allt að 90 m há kóralslétta, sem hækkar smám saman til norðausturs og nær mestri hæð í Mt. Hillaby, 340 m.  Sykurreyrsekrurnar teygjast vítt og breitt og grózkumikill hitabeltisgróður prýðir landslag. 

Á norðausturhlutanum skiptir um landslag við Hackleton's Cliff, þar sem Scotland-héraðið tekur við.  Þar eru tertíeru setlögin sundurskorin af árfarvegum.  Strandlengjan er mikilfengleg, þar sem öldur Atlantshafsins hafa mótað furðuskapnaði úr klettóttri ströndinni.  Vesturströndin, sem snýr að Karíbahafinu, er alger andstæða með sléttum sandi.  Þar hefur verið búið í haginn fyrir ferðamenn, sem vilja flatmaga og sleikja sólskinið.

Stjórnarfar.  Stjórnarskrá og ríkisstjórn Barbados eru sniðnar að enskri fyrirmynd.  Þjóðhöfðinginn er drottning Englands, sem skipar landstjóra.  Hann skipar forsætisráðherra og aðra ráðherra eftir tillögum hans. Þingið hefur öldunga- og fulltrúadeildir.

Íbúarnir.  Mikill meirihluti íbúanna eru þeldökkir afkomendur þrælanna, indíána, Evrópumanna, gyðinga og fyrrum indverskra verkamanna.  Hvíti minnihlutinn er að mestu kominn af innflytjendum frá Englandi.

Trúarbrögð.  Á áttunda tug trúarfélaga er starfandi á eyjunni.  Anglikanska kirkjufélagið er stærst þeirra en næst koma meþódistar, mæríska bræðrafélagið, katólska kirkjan og gyðingar.

Atvinnulífið.  Hin hefðbundna ræktun sykurreyrs er þýðingarmesta atvinnugreinin, 60% ræktaðs lands er nýtt til hennar.  Sykur, síróp, melassi og romm eru aðalútflutningsvörurnar, sem framleiddar eru í nokkrum stórum verksmiðjum.

Óteljandi smábændur rækta ávexti og grænmeti að mestu fyrir innanlandsmarkað. 
Fiskveiðar borga sig vegna góðra miða.  Krabbi og skelfiskur er fluttur út.

Á átta iðnaðarsvæðum er eru framleiddar mat- og neyzluvörur, vefnaðarvörur, heimilistæki, efnavörur, s.s. olíuvörur o.fl.

Olíu hefur verið leitað fyrir ströndum Barbados um skeið.  Jarðgas fannst fyrir nokkrum árum í setlögum fyrir norðausturströndinni og hefur verið notað til orkuframleiðslu.

Ferðaþjónusta er gróin atvinnugrein á Barbados.  Þegar á 19.öld voru ferðamenn farnir að venja komur sínar þangað.  Árið 1932 var stofnað kynningarráð Barbados.  Síðustu tvo áratugi hefur ferðamönnum fjölgað gífurlega og nú er ferðaþjónustan orðin að veigamiklum þætti í efnahagslífinu.  Árið 1965 komu 61.600 ferðamenn til landsins.  Árið 1979 voru þeir orðnir 373.000 (farþegar skemmtiferðaskipa ekki meðtaldir).  Í upphafi níunda áratugarins stóðu 12.500 gistirými til boða.  Þá höfðu 10.000 manns beina afkomu af ferðaþjónustunni en 20.000 óbeina.

Sagan.  Líklega byggðu arawakar eyjuna á forkólumbískum tíma en einnig eru merki um búsetu karíba, sem komu að sunnan og ráku arawaka af höndum sér.  Árið 1511 kom fyrst fram nafnið Isla de los Barbados (eyja hinna skeggjuðu).  Í öðrum heimildum snemma á 16.öld heitir eyjan Bernados, San Bernados eða Barbudosa.
Portúgalski sæfarinn Pedro a Campos, sem náði til Brasilíu, dvaldi á Barbados árið 1536.

Í kringum 1625 komu fyrstu Englendingarnir að vesturströndinni.  Árið 1627 stofnaði einn leiðangra William Courteen fyrsta ensku byggðina Jamestown í grennd við núverandi Holetown.  Ári síðar hófu keppinautar hans uppbyggingu Bridgetown.  Englendingarnir fluttu inn tóbaks-, baðmullar- og sykurreyrsplöntur frá Guyana og uppskáru vel.

Þegar á fyrri hluta 17.aldar var lagður grundvöllur að viðskiptalífi eyjarinnar.  Sykurreyrsræktin var stunduð með hjálp þúsunda þræla, sem fluttir voru inn frá V.-Afríku.  Árið 1639 var fyrsta þing eyjarinnar stofnað.  Nokkrum árum síðar settust gyðingar frá Pernambuco að á Barbados.  Þrátt fyrir hamfarir fellibylja árin 1675 og 1780 og farsóttir blómstraði nýlendan og varð að mikilvægri verzlunarmiðstöð sæfara, sem laðaði að sér fjölda innflytjenda frá Englandi.  Þrælahald var afnumið árið 1834.  Eftir langt og erfitt undirbúningsstarf fékk Barbados sjálfstæði frá Bretum 30. nóv. 1966 og varð aðili að Sameinuðu þjóðunum árið eftir.