Algeirsborg er höfuð- og aðalhafnarborg Alsír.  Hún er miðstöð stjórn-, efnahags- og menningarmála landsins.  Borgin stendur í hlíðum Sahel-hæða, sem liggja meðfram ströndinni, á 16 km svæði meðfram Alsírflóa og snýr gegn austri og norðri.  Yfirbragð hennar er fagurt með hvítkölkuðum húsum og hún líkist einna helzt skeifulaga hringleikahúsi.  Nafnið kemur úr arabísku og þýðir „Eyjan”, enda voru nokkrar smáeyjar á flóanum fyrrum.  Aðeins ein þeirra er eftir sem slík, því að hinar hafa verið tengdar landi eða horfið vegna hafnarframkvæmda.

Algeirsborg er ein margra borga, sem Fönikíumenn stofnuðu í nýlendum sínum í Norður-Afríku.  Karþagómenn og Rómverjar þekktu hana sem Icosium.  Vandalar eyddu henni á 5. öld.  Hún var endurbyggð á valdatíma berba á 10. öld sem miðstöð viðskipta við Miðjarðarhafið.  Snemma á 16. öld leituðu margir márar, sem voru hraktir frá Spáni, hælis í borginni.  Nokkrir þeirra hófu sjórán, sem beindust gegn spænskum skipum og Spánverjar komu sér upp virki á eyjunni Peñon í Alsírflóa til að verjast þeim.  Emírinn í Alsír leitaði til tyrkneskra sjóræningja um að hrekja Spánverja á brott frá eyjunni og einn þeirra, Barbarossa (Khayr ad-Din), lagði Algeirsborg undir sig árið 1529.  Hann hrakti Spánverja á brott og innlimaði Alsír í Ottómanaveldið.  Þessi þróun gerði Algeirsborg að aðalaðsetri tyrkneskra sjóræningja næstu þrjár aldirnar.  Evrópuveldin reyndu margoft að brjóta þá á bak aftur.  Karl V, keisari Hins heilaga rómverska ríkis, sendi fjölda herskipa gegn þeim árið 1541 og Bretar, Hollendingar og Bandaríkjamenn gerðu hið sama snemma á 19. öld.  Sjórán frá borginni héldu áfram, þótt úr þeim drægi, þar til Frakkar lögðu hana undir sig árið 1830.  Þeir gerðu Algeirsborg að miðstöð hers og stjórnsýslu í nýlendum sínum í Norður- og Vestur-Afríku.

Í síðari heimsstyrjöldinni varð Algeirsborg að höfuðstöðvum bandamanna í Norður-Afríku og um tíma bráðabirgðahöfuðborg Frakka.  Á sjötta áratugnum, þegar uppreisn Alsírbúa gegn Frökkum hófst, var höfuðborgin aðalbitbeinið.  Eftir að sjálfstæði var fengið 1962 voru gerðar gífurlegar breytingar á borginni til að gera hana að nútímahöfuðborg sósíalísks þjóðfélags.  Stór hluti evrópskra íbúa hennar hvarf á brott á fyrstu áratugum hins sjálfstæða ríkis.  Gömlu tyrknesku eða múslimsku hlutar borgarinnar eru í efri hlíðum hæðanna og þar gefur enn þá að líta gamla byggingarstílinn, há hús með svörtum veggjum og mjóar og hlykkjóttar götur.

Yfir múslimahverfinu gnæfir virkið Kasbah (Qasbah), sem var bústaður síðustu tyrknesku landstjóranna (deys) í Alsír.  Ketchaoua moskan er áberandi bygging í múslimahverfinu.  Hún var dómkirkja h. Filips til 1962 og var byggð á árunum 1845-60.  Franski hluti borgarinnar þróaðist neðar í hlíðunum, nær höfninni.  Þar er fjöldi torga og breið stræti.  Í miðri nútímaborginni eru Alsírháskóli (1879), fjöldi erlendra sendiráða og nokkur háhýsi.  Annars staðar getur að líta Þjóðarbókhlöðuna, gömlu erkibiskupahöllina, sem var fyrrum höll landstjóranna (deys), og vetrarhöllina, sem var fyrrum aðsetur frönsku landstjóranna.  Algeirsborg hefur haldið áfram að vaxa til suðurs til að taka við fólki úr ofsetnum miðbænum.

Höfn Algeirsborgar er aðallega nýtt til innflutnings hráefna, iðnaðarvöru og neyzluvöru.  Helztu útflutingsvörurnar eru vín, grænmeti, glóaldin, járngrýti og fosfat.  Millilandaflugvöllurinn Dar el-Beïda er austan borgarinnar.  Áætlaður íbúafjöldi árið 1987 var tæplaga 1,5 miljónir.

Árið 2008 gáfu Karl Smári Hreinsson, M. Paed. og Adam Nichols, prófessor, út Reisubók Ólafs Egilssonar á ensku, „The Travels of Reverend Ólafur Egilsson”.  Þar er lýsing á Algeirsborg frá fyrri hluta 17. aldar, þar sem Ólafur var meðal fanganna í „Tyrkjaráninu” árið 1627.