Jiddah er stór hafnarborg við Rauðahaf, vestan Mekka í miðju Hejaz-héraði í Vestur-Sádi-Arabíu.  Sögulegt mikilvægi borgarinnar felst aðallega í því, að hún var og er hafnarborg (nú líka flugvallarborg) Mekka og einnig Medína, heilögustu borga múslima.  Kalífinn ‘Uthman gerði hana að hafnarborg pílagríma á leið yfir Rauðahafið árið 646.  Árið 1916 gafst tyrkneska setuliðið í borginni upp fyrir Bretum og varð hluti af Hejaz-konungsdæminu til 1925, þegar Ibn Sa’ud náði henni á sitt vald.  Árið 1927 viðurkenndu Bretar yfirráð Sa’ud í Hejaz-héraði með samningum.  Jiddah var að lokum innlimuð í Sádi-Arabíu.   Árið 1947 voru borgarmúrarnir rifnir og borgin þandist út.  Nafn borgarinnar þýðir formóðir eða amma og er dregið af gröf Evu, sem ríkisstjórn landsins lét eyðileggja árið 1928 til að draga úr hjátrú og hindurvitnum.

Eftir síðari heimsstyrjöldina var borgin nútímavædd og hún bólgnaði út af olíuauðnum, sem fór að safnast á landið.  Höfnin var dýpkuð og stækkuð til að geta tekið við stærstu skipum og vatnseimingarstöð var byggð snemma á áttunda áratugnum, hin stærsta í heimi á sínum tíma.  Grundvöllur efnahags borgarinnar, sem byggðist fyrrum á straumi pílagríma og fiskveiðum, var gerður fjölbreyttari með plötustálsverksmiðjum, olíuhreinsunarstöðvum og framleiðslu sements, fatnaðar og leirmuna.  Utan borgar er ræktaður nautpeningur til mjólkurframleiðslu og margs konar smáiðnaður er stundaður.  Jiddah er líka miðstöð utanríkisþjónustunnar í landinu og þar er fjöldi erlendra sendiráða og ræðismanna ýmissa ríkja.  Háskóli Abdul Azis, konungs, býður menntun á sviði viðskipta og stjórnsýslu (1967).  Samgöngur eru góðar um þjóðvegi til Mekka og Medína og um millilandaflugvöllinn, sem er kenndur við Abdul Aziz, konung.  Áætlaður íbúafjöldi 1983 var 1,5 milljónir.