Rúmensk menning byggist aðallega á hinni rómversku í bland við menningu hinna mörgu þjóðarbrota, sem búa í landinu.  Ljóðagerð, þjóðsögur og þjóðlög hafa alltaf verið í hávegum höfð.  Bókmenntir, listir og tónlist náðu hámarki sínu á 19. öld.

Bókmenntir og listir.  Rúmenskar bókmenntir eru fjölbreyttar og áhugaverðar.  Í grófum dráttum má skipta þeim í fimm tímabil:  15.-18. öld var á trúarlegum nótum og byggðist á frásögnum um lífshlaup dýrlinga.  Síðla á 18. öld var lögð áherzla á sögu þjóðarinnar, latnesk áhrif og tungu hennar.  Fram að fyrri heimsstyrjöldinni náðu bókmenntirnar þroska og byggðust á þjóðareiningu.  Þá bar mest á rithöfundinum Vasile Alecsandri, sögu- og leikritaskáldi.  Rómantíska ljóðskáldið Mihail Eminescu og leikritaskáldið Ion Luca Caragiale, sem hæddist að og gagnrýndi smáborgaralegan hugsunarhátt og líferni á síðari hluta 19. aldar.  Á millistríðsárunum voru bókmenntirnar aðallega á þjóðlegum nótum og smásögur voru í fyrirrúmi.  Fremstur í flokki var Mihail Sadoveanu.  Frá síðari hluta fimmta áratugarins fram að 1990 einkenndust bókmenntirnar af sovézkri hugmyndafræði ef frá er skilið skammvinnt tímabil á sjöunda áratugnum, þegar slakað var á ritskoðun um tíma.  Rithöfundurinn Eugène Ionesco öðlaðist frægð og frama eftir síðari heimsstyrjöldina í útlegð sinni í Frakklandi.

Nítjánda öldin var blómaskeið rúmenskra lista.  Meðal áberandi listamanna voruTheodor Aman, andlitsmálari, og landslagsmálarinn Nicolae Grigorescu.  Á tímabilinu 1945-1990 ríktu sovézk áhrif.  Á höggmyndasviðinu bar mest á rúmenskfædda listamanninum Constantin Brancusi, sem starfaði í Frakklandi.  Fjöldi tónlistamanna öðlaðist heimsfrægð á tuttugustu öld.  Kunnastur þeirra voru Georges Enesco, fiðluleikari og tónskáld, sem er líklega kunnastur fyrir rapsódíur sínar, og píanóleikarinn Dinu Lipatti.

Bókasöfn og önnur söfn.  Helztu bókasöfn landsins eru ríkisbókasafnið og Akademíska bókasafnið, bæði í Búkarest.  Listasafn Rúmeníu hýsir afbragðs söfn þjóðlegra, vesturevrópskra og austurlenzkra verka.  Mörg önnur listasöfn er að finna víða um land.

Fjölmiðlar.  Á kommúnistaárunum var hvergi meiri ritskoðun í heiminum en í Rúmeníu.  Hvert einasta tæki og tól til fjölmiðlunar og fjarskipta voru skráningarskyld, þ.m.t. heimilisritvélar, og oft var synjað um leyfi til kaupa og eignarhalds slíkra tækja.  Póst- og símaþjónusta er enn þá ríkisrekin í landinu og á fyrstu árum tíunda áratugarins voru símatæki u.þ.b. 2,4 milljónir talsins.  Útvarpstæki voru 4,6 milljónir og svipaður fjöldi sjónvarpstækja var í notkun.  Blaðaútgáfa er mjög bundin landsvæðum.  Dagblöð og tímarit eru víða gefin út á tungum hinna ýmsu þjóðerna, sem byggja landið.  Eftir fall Ceausescustjórnarinnar 1989 fjölgaði dagblöðum úr 36 í 65.