Búkarest er höfuðstaður Rúmeníu og jafnframt stærsta borg landsins.  Hún er í 64 km norðan Dónár á bökkum Damboviaár, sem er þverá hennar.  Borgarstæðið er tiltölulega flatt og u.þ.b. 300 km².  Árið 1990 var íbúafjöldinn 2.064.474, u.þ.b. 9% þjóðarinnar.  Árið 1930 var hann 631.288 og tvöfaldaðist eftir síðari heimsstyrjöldina í iðnvæðingarátaki á sjötta áratugnum.  Á valdatíma kommúnista var húsnæði takmarkað við 12 m² á mann og þessara þrengsla gætir enn þá.  Vegna ónógra fjárframlaga á dögum Nicolae Ceausescu standa margar íbúðarblokkir ófullgerðar.

Fyrirtæki borgarinnar standa undir u.þ.b. fimmtungi heildarframleiðslu landsins, s.s. þungavéla, flugvéla, nákvæmnistækja, landbúnaðaratækja, húsgagna, rafeindatækja, efnavöru, vefnaðar, leðurvöru, vírframleiðslu, sápu, snyrtivöru o.fl.  Borgin er einnig aðalviðskiptamiðstöð landsins. 

Dâmbovitaáin skiptir borginni í tvo hluta, sem eru tengdir tveimur breiðgötum til norðurs og suður, austurs og vesturs.  Þar að auki er henni skipt í sjö hverfi.  Miklar breytingar urðu á borginni á millistríðsárunum.  Þá voru margar fallegar byggingar reistar, s.s. nýja konungshöllin, bankar, ráðuneyti, skólar og íbúðablokkir.  Þá fékk borgið viðurnefnið „Litla-París”.

Flestum iðnfyrirtækjum var komið fyrir utan íbúðahverfa í úthverfum borgarinnar.  Á síðustu 10 sjórnarárum Ceausesku lét stjórnin ryðja fjölda húsa og jafnvel sögulegum minnismerkjum á bökkum Dâmboviaárinnar úr vegi.  Síðan voru hús með norðurkóreönsk hús að fyrirmynd reist í staðinn, s.s. þinghöllin, sem er næststærsta stjónarbygging heims (aðrins Pentagon er stærri), og margar þeirra eru enn þá ófullgerðar.

Helztu áhugaverðu byggingar í borginni:  Þinghöllin, Dómshúsið (1864), Stirbeyhöllin (1835), Landsbankinn (1885), Cotrocenihöllin (17. öld með síðari viðbótum.  Nú forsetahöllin), Athenaeum (1888), byggingar aðalbókasafns háskólans (1900) og háskólans (1869).  Á 20. öld risu Cantacuzinohöll (1935), Aðalsparisjóðurinn (1900), Konungshöllin (1935), aðalmiðstöð hersins (1913) og sigurboginn (1920).  Meðal fallegra kirkna eru Antimklaustrið (snemma á 17. öld), Patriachatekirkjan (1565) og Domnita Bãlasa (1751).

Meðal menntastofnana borgarinnar er almennur háskóli, fjöllistaháskóli (1819) og undirbúningsskóli í hagfræði, landbúnaði, byggingarlist, læknisfræði og tónlist, sem Ceausescu lét reisa.  Þessi bygging er ekki mikils virði vegna útlits sins, heldur gefur hún hugmynd um skapgerðareinkenni Ceausescus.  Bókasafn síðastnefnda skólans og Þjóðarbókhlaðan eru áhugaverðust slíkra stofnana og Konunglega listasafnið, Náttúrugripasafnið, óperan og leikhúsið eru heimsóknar virði.

Sagan.  Sögu borgarinnar má rekja aftur til 15. aldar.  Tyrkir brenndu hana eftir uppreisnir í lénunum Wallachia og Moldavia árið 1595.  Mústafa II gerði hana að setri Wallachiastjórnar 1698.  Á árunum 1711-1829 háðu stórveldin Tyrkland, Austurríki og Rússland sjö stríð, sem leiddu stundum til hernáms og eyðileggingar borgarinnar.  Þar að auki ollu stórbrunar, jarðskjálftar og svartidauði miklu tjóni.

Árið 1859 varð borgin að stjórnsýslusetri Wallachia og Moldavia í höndum Tyrkja.  Að loknu rússnesk-tyrkneska stríðsins 1877-78 ákvað Berlínarráðstefnan, að Rúmenía (nafnið tekið upp 1862) skyldi verða sjálfstætt ríki og höfuðborg þess Búkarest.  Í fyrri heimsstyrjöldinni hernámu Þjóðverjar borgina frá 6. desember 1916 fram á mitt ár 1918.  Hinn 10. október 1940 hleypti Ion Antonescu Þjóðverjum inn í landið.  Þeir hurfu á brott 26. ágúst 1944 eftir sprengjuárásir Bandamanna og uppreisnir heimamanna.  Rauði herinn þrammaði inni borgina 31. ágúst sama ár og sat í borginni til 1958.

Árið 1977 olli mikill jarðskjálfti (6,5 á Richter) verulegu tjóni og rúmlega 1500 manns létu lífið.  Aftur reið yfir jarðskjálfti 1990 (6,0) en hann olli litlu tjóni.  Skjálftamiðjur eru tíðast í Karpatafjöllum.