Loftslagið á eyjunum er jaðatrópískt og mjög rakt.  Gróður er ríkulegur og er einkum ættaður frá Evrópu og Miðjarðarhafslöndum.  Blandaðir skógar þekja enn þá hlíðar margra eyjanna.  Mikið er ræktað af hveiti og maís, grænmeti og ávöxtum (þ.m.t. ananas og vínber).

Eyjarnar fundust í kringum 1427, þegar Diogo de Senill (eða Sevilha), konunglegur landkönnuður, kom þangað.  Þá fundust engin merki um fyrri mannvistir á neinni eyjanna.  Þær byrjuðu að byggjast í kringum 1432 undir stjórn portúgalska embættismannsins Velho Cabral.  São Miguel var numin 1444 og Terceira nokkrum árum síðar.  Í lok 15. aldar voru allar eyjarnar byggðar og viðskipti við Portúgal mikil.  Frá 1580-1640 voru eyjarnar spænskar eins og Portúgal.  Þar var miðstöð spænska Vestur-Indíaflotans á heimleið, þannig að eyjarnar og hafið umhverfis þær varð vettvangur baráttunnar á hafinu milli Englendinga (Elísabet I) annars vegar og Portúgala og Spánverja hins vegar.

Eyjarnar höfðu enga sérstjórn nema á spænska tímanum til ársins 1766, þegar de Pombal markgreifi setti landstjóra og hershöfðingja yfir þær.  Ný stjórnarskrá var samþykkt 1832 og eyjunum veitt takmörkuð sjálfstjórn 1895.  Azoreeyjar nútímans hafa heimastjórn og sömu stöðu og héruð Portúgals að auki.  Portúgalar einokuðu viðskiptin við eyjarnar þar til skömmu fyrir síðari heimsstyrjöldina, þegar Bretar, Bandaríkjamenn og Þjóðverjar komu til skjalanna.  Mikið er flutt út af útsaumuðu handverki, ananas, niðursoðnum fiski og víni.

Flestir íbúanna eru af portúgölsku bergi brotnir og rómversk-katólskir.  Aðalhafnir eru Angra do Heroísmo, Ponta Delgada og Horta.  Lajes og Santa Maria urðu mikilvægar flugstöðvar milli BNA og Bretlands í síðari heimsstyrjöldinni og samkvæmt samningum við NATO hafa Bandaríkjamenn rekið herstöð á Lajes síðan 1951.  Veðurathuganir á Azoreeyjum voru mikilvægar þar til gervitungl komu til sögunnar.  Áætlaður íbúafjöldi eyjanna 1992 var 236.500.

Ponta Delgada er stærsta borg eyjanna og höfuðborg heimastjórnasvæðis þeirra.  Hún er á suðurströnd São Miguel og varð önnur höfuðborg eyjanna, þegar hún tók við af Vila Franca do Campo 1540.  Mikið tjón varð í borginni vegna risaflóðöldu árið 1839 en hún var endurbyggð.   Kraftaverkakirkja Krists er mikið sótt af pílagrímum.  Milt loftslag og ríkulegur gróður laða marga ferðamenn að á veturna.  Hafnargarður borginnar er u.þ.b. 1600 m langur og höfnina sækja mörg flutningaskip til að fá eldsneyti eða minni háttar viðgerðir.  Ponta Delgada er aðalviðskiptamiðstöð Azoreeyja.  Þaðan er mikið flutt út af ananas, appelsínum, te, víni, kornvöru, grænmeti og mjólkurvörum.  Sykurvinnsla og áfengisframleiðsla eru aðaliðnaðurinn.  Háskóli Azoreeyja var stofnaður í borginni árið 1976.  Innlent skipafélag annast reglulegar ferðir til Portúgal, Norður-Evrópu og BNA.  Áætlaður íbúafjöldi 1991 var 21.100.

Failaeyja, Ilha do Faial, er 173 km².  Hún stækkaði um 2,5 km², þegar eldfjallaið Mt. Gordo gaus 1957-58.  Nafn þess er dregið af vaxmyrtunni, sem mikið óx af fyrrum og menn héldu að væri beyki.  Nafnið Flamengosdalur minnir á flæmska innflytjendur, sem byggðu eyjuna á 16. öld.  Konur eyjarinnar eru snillingar í kniplingagerð úr agavegarni, tréskurði (mjallhvítur fíkjuviður) og körfugerð.  Mikið er ræktað af korni, ávöxtum og ólífum.  Nautgriparækt og framleiðsla mjólkurvöru eru mikilvægar atvinnugreinar.  Horta er aðalhafnarbær eyjarinnar og þar er líka aþjóðaflugvöllur.  Aðrir mikilvægir bæir eru Cedros og Feteira.  Áætlaður íbúafjöldi 1991 var 14.823.