Kraká er höfuðborg Krakáhéraðs í suðurhluta Póllands við ána Vislu.  Hún er miðstöð iðnaðar, menningar og menntunar þessa landshluta.  Hún er líka miðstöð viðskipta með kol, sink, salt, timbur, nautgripi, landbúnaðarafurðir og vín.  Leninverksmiðjurnar eru einhverjar stærstu járn- og stálverksmiðjur Austur-Evrópu.  Aðrar verksmiðjur framleiða vélbúnað, sápu og tóbak.  Borgin er í vega- og járnbrautasambandi við aðrar borgir landsins og Prag.

Borgin skiptist í miðborgina og nokkur úthverfi.  Miðborgin var umkringd múrum á miðöldum þar sem eru nú göngugötur.  Víða um borgina eru sögulegar byggingar, þ.á.m. gotneska dómkirkjan, sem var vígð 1359 og helguð heilögum Stanislas, verndardýrlingi Póllands, sem Boleslav II, konugur Póllands, lét taka af lífi fyrir altari kirkjunnar árið 1079.  Dómkirkjan var löngum vettvangur krýningarathafna konunga Póllands og er grafarkirkja frægra manna úr sögu landsins, s.s. John III Sobieski, konugns, Thaddeus Kosciusko, uppreisnar mannsins og föðurlandsvinarins, Adam Mickiewicz, ljóðskálds, og stjórnvitringsins Józef Piosudski.  Meðal annarra merkilegra bygginga er kirkja heilagrar Maríu, gotnesk bygging frá árinu 1223.  Í henni er frægt altari, eftir þýzka myndhöggvarann Veit Stoss.  Hann var meðal mestu listamanna 14. aldar í Evrópu.  Bygging hins konunglega Wawel-kastala hófst á 13. öld og hann var stækkaður síðar.  Hið eina, sem er eftir af miðaldaráðhúsinu er gotneskur turn.

Krakáháskóli (1364), Tækniháskóli Kraká (1945), nokkrar vísindastofnanir og Þjóðlistasafnið eru meðal nokkurra mennta- og menningarstofnana borgarinnar.

Upphaf borgarinnar er óljóst en hún er talin meðal elztu borga landsins.  Samkvæmt þjóðsögunni hófst bygging hennar í tengslum við kastala í kringum aldamótin 700.  Á 12. öld varð hún höfuðborg konungsdæmisins Póllands og mikilvæg viðskiptamiðstöð.  Tatarar gerðu innrás í Kraká árið 1241 og lögðu hana í rústir.  Þýzkir innflytjendur endurbyggðu borgina síðar.  Árið 1430 varð hún Hansaborg.  Á fyrri hluta 17. aldar varð Varsjá höfuðborg Póllands.  Árið 1794, á tímum frönsku stjórnarbyltingarinnar, varð Kraká miðstöð byltingarinnar, sem Kosciusko leiddi, og árið 1795 lagði Austurríki hana undir sig.  Fjórtán árum síðar innlimaði Napóleon borgina í hertogadæmið Varsjá.  Eftir fall Napóleons gerði austurríska þingið hana að höfuðborg hins sjálfstæða lýðveldis Kraká.  Þetta lýðveldi var innlimað í Austurríki árið 1846.  Árið 1914 var borgin vettvangur mikilla bardaga milli þýzk-austurrískra og rússneskra herja.  Eftir fyrri heimsstyrjöldina varð Kraká aftur pólsk.  Í síðari heimsstyrjöldinni hersátu Þjóðverjar hana til 1945, þegar sovézkar hersveitir náðu henni á sitt vald.  Áætlaður íbúafjöldi árið 1989 var 750 þúsund.