Landbúnaðurinn er undirstöðuatvinnuvegur Nepals og 90% íbúanna lifa af honum.  Honum eru settar þröngar landfræðilegar skorður, því að Nepalar geta aðeins notað 30% landsins til ræktunar.  Hrísgrjón eru mikilvægasta afurðin og þau eru einkum ræktuð á láglendinu, þar sem hægt er að frá tvær uppskerur á ári af 60% akurlendis landsins.  Hrísgrjónin eru ræktuð á sumrin og hveiti á veturna.  Maís, hampur, baðmull, kryddjurtir, sykurreyr og tóbak er líka ræktað.  Kartöflu og byggræktun uppi í fjöllum, í 4400-4700 m hæð, er hvorki mikil né mikilvæg.  Ræktun hamps til hassframleiðslu hefur dregizt mjög saman vegna þrýstings frá ríkistjórnum annarra landa heimsins.  Hassverzlun og -neyzla er lögleg í Nepal.  Kvikfjárrækt er smá í sniðum (jakuxar eru burðardýr í norðurhlutanum) vegna þess, að hindúatrú bannar slátrun.  Lítið eitt er ræktað af svínum, sauðfé og geitum.

Aðalútflutningsvörur landsins eru sekkjabast (hampur), hrísgrjón, geitaskinn, ullarteppi og lækningajurtir.  Indverjar kaupa lungann af þessum vörum.  Landið er tiltölulega fátækt af verðmætum jarðefnum, en glimmer og kalk er unnið úr jörðu.  Gull, kopar og járngrýti finnst líka í jörðu, en hefur ekki verið sinnt enn þá.  Iðnaðurinn byggist á vinnslu landbúnaðarafurða.