Þjóðgarðakerfi Kanada er gríðarstórt og nær heimshafanna á milli.  Hinn fyrsti var stofnaður í kringum hveri og varð Banffþjóðgarðurinn árið 1885.  Erlendir og innlendir ferðamenn streyma til þjóðgarðanna allt árið til að njóta óborganlegrar náttúrufegurðar og taka þátt í því, sem stendur til boða, s.s. skoðunarferðum, fyrirlestrum, sýningum og kvikmyndasýningum.

Árið 1919 kom alríkisstjórnin ráði á legg til að fjalla um sögulega staði og svæði, vernd þeirra og varðveizlu.  Flestir þjóðgarðar og þjóðarminnismerki eru sprottin upp úr hernaðarsögunni, virki og víggirtir skinnaverzlunarstaðir, sögulegar byggingar og endurbyggð söguleg hús, sem flest hýsa nú söfn.  Svæðin eru misstór, allt frá 13.000 ekrum í kringum Louisburgvirkið á Nova Scotia til æskuheimilis fyrrum forsætisráðherra, W. L. Mackenzie King og endurbyggðs leikhúss í Dawson í Yukonfylki frá dögum gullæðisins.

Meðal þjóðarminnismerkjanna eru tveir fljótabátar í Yukonfylki.  Öll fylkin fylgja sömu stefnu í verndunarmálum.  Í vesturhlutanum er indíána víða minnst, s.s. Head-Smashed-In Buffalo Jump í Albertafylki.  Víða hafa landnemaþorp verið endurreist.  Fyrsti sögugarður Brezku-Kólumbíu var endurbyggður gullgrafarabær í Barkerville.  Í Ontaríófylki voru höfuðstöðvar jesúítatrúboðsins (17.öld), Sainte-Marievirkið, sem þjónuðu huronindíánunum, endurbyggðar.