Quito er höfuðborg Ekvador í Pichincha-héraði.  Hún stendur rétt sunnan miðbaugs í lághlíðum Pichincha-eldfjallsins, sem gaus síðast 1666, í mjóum dal í Andesfjöllum, 2850 m.y.s.  Hún er elzt allra höfuðborga Suður-Ameríku og er kunn fyrir velvarðveittan, gamlan borgarhluta, sem er á heimsverndarlista UNESCO (1978).

Fyrrum var þarna höfuðstaður Quitu-konungsríkisins, sem var stærsta sambandsríki indíána án nokkurra heimilda.  Á tímabilinu eftir 900 til 1487, þegar það var sameinað inkaveldinu, Shyris-höfðingjaætt cara-indíánanna við völd.  Sebastián de Belacázar, liðsforingi spænska sigurvegarans Francisco Pizarro, náði borginni á sitt vald 6. desember 1534 og setti á fót borgarstjórn (Cabildo).  Quito varð strax miðstöð stjórn-, félags- og efnahagsmála landsins.  Snemma á 20. öldinni varð Guayaquil miðstöð efnahagsmála landsins.  Samkeppni milli þessara tveggja borga er enn þá áberandi.

Nýlenduyfirbragðið er velvarðveitt í borginni.  Þar ber fjölda kirkjuturna við eldfjallahringinn í kringum Quito-lægðina og torg, gosbrunnar, svalahús, mjóar og brattar götur, járngrindahurðir og húsagarðar prýða borgina.  Fátækrahverfi borgarinnar eru í miðborginni ólíkt öðrum suðuramerískum borgum, þar sem þau eru úthverfi.

Árið 1552 var stofnaður listaskóli í borginni, hinn fyrsti í Suður-Ameríku.  Þessi atburður varð til stofnunar trúarlegrar listahreyfingar, sem dafnaði á nýlendutímanum og skapaði ótal marglit listaverk úr tré og málverk ólík öllu öðru í nýja heiminum.  Margar kirkjur í Quito, klaustur og gömul hús eru sönn söfn.  Meðal áhugaverðustu kirkna og klaustra borgarinnar eru La Companía (jesúítar) með baroksúlum, loftum og miklum altörum skreyttum gulllaufum, San Francisco með hinu stórkostlega klaustri, Carmen Alto með Santa Mariana de Jesús, San agustín, þar sem sjálfstæðisyfirlýsing landsins var undirrituð 1809, Santo Domingo með frægu altari og forhlið, Sagrario og 16. og 17. aldar dómkirkjan, þar sem sjálfstæðishetja þjóðarinnar, Antonio José de Sucre liggur grafinn.  Trúarlegar byggingar og landið undir þeim nemur u.þ.b. fjórðungi flatarmáls borgarinnar.  Alvarlegasta ógnunin við nýlendubyggingar borgarinnar hafa verið og eru jarðskjálftar (1660, 1797, 1868 og 1987).

Hinn ríkisrekni Miðháskóli var stofnaður 1586, Þjóðlistaskólinn 1869 og Páfaháskólinn 1946.  Menningarhúsið hýsir listasöfn og bókasafn.  Fornleifa- og þjóðfræðisafnið (1950), Mannfræðisafnið (1925), Borgarlistasafnið og sögusafnið (1930) og Menningarsafnið (1969) í seðlabankanum eru einnig áhugaverð.  Gracing Alameda Park er stjörnuskoðunarstöð með fimm litlum, fallegum, hvítum turnum.

Quito var lengi einangruð hálendismiðstöð, sem var tengd ströndinni með Guayaquil-Quito-járnbrautinni árið 1908.  Millilandaflugvöllur borgarinnar er við Pan-American-hraðbrautina.  Borgin er ein mesta miðstöð iðnaðar í landinu.  Helztu framleiðsluvörur hennar eru vefnaðarvörur, lyf, neyzluvörur og handverk úr leðri, viði, gulli og silfri.  Olíuleiðslurnar frá Napo-olíusvæðinu liggja um Quito til Esmeraldas.  Önnur leiðsla liggur til Guayaquil.  Á síðari hluta 20. aldar var viðskiptahverfi borgarinnar flutt norðar.  Þar eru nýir bankar, verzlanir og skrifstofur ýmissa fyrirtækja.  Gamla viðskiptahverfið gegnir enn þá veigamiklu hlutverki.

Hinir vikulegu útimarkaðir indíána og litlar búðarholur selja þjóðlegt handverk.  Eitthvert bezta útsýni yfir borgina og umhverfið fæst við Jómfrúna í Quito uppi á El Panecillo-hæðinni.  Áætlaður íbúafjöldi árið 1998 var rúmlega 1,5 miljónir.