Ekvador er land gífurlegra efnahagslegra tækifæra.  Áherzla hefur verið lögð á landbúnað, sjávarútveg og málma í jörðu en iðnaður hefur setið á hakanum.  Þessi þróun hefur valdið verulegum sveiflum í efnahagslífinu og reynt er að auka fjölbreytni útflutningsafurða og afla nýrra markaða.  Lífsskilyrði hafa batnað í landinu en enn þá ríkir mikill ójöfnuður vegna misskiptingar fjármagns.

Náttúruauðæfi.  Jarðvegur landsins ásamt hæfilegri úrkomu og mismunandi loftslagi gerir mjög fjölbreytta ræktun mögulega.  Frjósamasti jarðvegurinn er í Guayas og á öðrum árflæðilendum á ströndinni, á sléttunum og í hlíðum eldfjallanna á hálendinu.

Enn þá er ekki fullkannað, hve mikil auðæfi eru í jörðu í landinu.  Kunnugt er um gullbirgðir vítt og breytt um landið og olíulindir í norðausturhluta  Oriente.  Í Guayaquil-flóa hafa fundizt miklar birgðir náttúrugass, lággæða kopars vestan Cuenca og silfurs, molybdenum, járngrýtis, gips, sinks og blýs.

Skógar landsins og fiskistofnar eru líka nýttir.  Hefðbundnir bústaðir manna á ströndinni eru úr bambus og inni á hálendinu úr furu og tröllatrjáaplantekrur skaffa eldivið og byggingarefni.  Fiskveiðar í smáum stíl eru stundaðar frá vesturströndum héraðanna Guayas og Manabí.  Mikilvægasti aflinn er rækja úr fenjasvæðunum á ströndinni.  Eyðing fenjatrjánna er aðalógnunin við þessar veiðar auk þess að of mikið er veitt af ungrækju, sem er líka tekin til ræktunar.

Uppi í Andesfjöllum blasa við miklir möguleikar til virkjunar vatnsorku.  Bygging orkuvera, s.s. Agoyan og Paute, hefur aukið framboð rafmagns en samtímis hafa skapazt vandræði vegna setmyndunar.  Ríkið er ábyrgt fyrir þróun og nýtingu í orkugeiranum.

Landbúnaðurinn er vinnuaflsfrek atvinnugrein.  Margir landsmenn stunda sjálfsþurftarbúskap.  Þeir rækta m.a. maís, kartöflur, baunir og kassavarunna.  Innflutningur ódýrrar kornvöru frá BNA hefur dregið úr ræktun heimafyrir og breytt neyzluvenjum þannig, að meira er neytt af  hveiti og hrísgrjónum nú og æ minna af maís.  Framleiðsla hitabeltisvöru eins og banana, kakó, hrísgrjóna og kaffis hefur aflað mikils gjaldeyris.  Ræktun afríska olíupálmans hefur dregið úr innflutningi jurtaolíu og jurtum eins og raps til ræktunar.  Kvikfjárrækt er víða stunduð.  Á láglendinu er talsverð nautakjötsframleiðsla og mjólkurframleiðsla og sauðfjárrækt á hálendinu.  Hænsni eru fóðruð á maís og öðru korni, sem er ræktað á viðkomandi svæðum.  Svínaræktin er smá í sniðum en mikilvæg á hálendinu.  Geitaræktin er mikilvæg vegna kjötframleiðslunnar í Loja-héraði í suðurhluta landsins og tilraunasvín eru ræktuð til matar á hálendinu.

Lítill hluti landsins er nýttur til landbúnaðar og skóglendi og önnur náttúruleg svæði eru verðmæt vegna framtíðarnýtingar og dýralífs.  Tilbúinn áburður er mikið notaður til ræktunar korns í viðskiptatilgangi en smábændur nota aðallega náttúrulegan áburð.  Ljóst er, að auka má uppskeru gífurlega með réttum aðferðum.  Áveitur hafa verið notaðar frá forsögulegum tímum á hálendinu og rúmlega helmingur framleiðslunnar er frá áveitusvæðum.  Möguleikar til frekari nýtingar áveitna á hálendinu eru ekki taldir miklir en áherzla er lögð á byggingu fleiri áveitna á láglendinu við ströndina.

Námuvinnsla.  Olía og gull eru verðmætustu auðæfin í jörðu.  Gull hefur verið unnið í landinu um aldir og mestur hluti þess er grafinn úr jörðu á afskekktum stöðum, s.s. Namgija í Zamora-héraði, þar sem þúsundir fjölskyldna búa við frumstæð kjör og námuverkamennirnir eru í stöðugri hættu í ótryggum námugöngum á þessu úrkomusama svæði.  Olíulindirnar eru í norðausturhlutanum og þaðan er olíunni dælt yfir Andesfjöllin um leiðslur.  Olían er mikilvægasta útflutningsafurð landsins.  Ríkisolíufélagið sér um olíuframleiðsluna í samstarfi við erlend olíufyrirtæki.

Iðnþróunin í landinu er enn þá á frumstigi.  Nokkuð er framleitt af sementi, sykri, sælgæti, bjór, pasta, brauði og kaffi.  Þá hefur verið lögð áherzla á framleiðslu ýmissa vara til að draga úr innflutningi, s.s. lyfja og hjólbarða og bílasamsetning er mikilvægur iðnaður.  Útflutningur matvæla fer vaxandi til nágrannalandanna, s.s. niðursoðið kjöt og ávaxtasafi.  Handverk er mikið stundað, s.s. ullarvefnaður og ullarfatnaður, tréskurður, strávefnaður, leirmunagerð, leðurvara, útskornar hnetur (tagua) og gerð panamahatta.  Vefnaðariðnaðurinn og fullvinnsla landbúnaðarafurða eru arðvænlegar atvinnugreinar, þegar til langs tíma er litið.

Viðskipti.  Seðlabandi landsins og Þróunarbankinn eru báðir ríkisreknir og eiga útibú í öllum héraðshöfuðborgum.  Einkareknir viðskiptabankar eru bæði innlendir og erlendir.  Helztu útflutningsvörur landsins eru hráolía og olíuvörur, rækjur, bananar, kaffi og kakó.  Mestur hluti þessara vara er seldur til BNA, Þýzkalands, Singapúr, Panama og Perú.  Helztu innflutningsvörur eru vélbúnaður, ýmis hráefni, farartæki, neyzluvörur, matvæli og efnavörur.  Mest er flutt inn frá BNA, Japan, Venesúela, Þýzkalandi, Brasilíu og Mexíkó.

Samgöngur.  Hestar og múldýr voru notuð til flutninga á erfiðum leiðum öldum saman og kanóar með ströndum fram og á Amasónsvæðinu.  Lagning og þróun járnbrauta var mjög erfið og samgöngur á sporunum milli Quito og Guayaquil með hliðarspori til Cuenca eru mjög hægar og truflast oft vegna flóða, skriðna og jarðskjálfta.  Ekki er ástandið betra á sporinu milli Quito og San Lorenzo um Ibarra.  Gjörbylting varð í samgöngum í landinu, þegar Pan-American-hraðbrautin var malbikuð.  Hún er aðalþjóðbraut landsins og liggur um hálendið milli landamæra Kólumbíu og Perú.  Þessari hraðbraut tengjast æ fleiri vegir með slitlagi til allra átta.  Enn þá liggja malarvegir til margra þorpa og þeir eru oftast ófærir á regntímanum.  Vegirnir um Andesfjöllin eru líka annars flokks og erfiðið yfirferðar.  Óttast er, að frekari vegabætur leiði til eyðingar skóga og dragi úr möguleikum einangraðra ættbálka indíána til að lifa sínu lífi.  Þessi sjónarmið hafa ekki dregið úr framkvæmdum en þær hafa verið hægfara vegna mikils kostnaðar.

Flutningur vöru á markaði fer fram á vörubílum, í rútum eða á baki múldýra eða gangandi kvenna eða á hjólbörum.  Mörg rútufyrirtæki bjóða ódýrar, tíðar og langar áætlunarferðir.

Samgöngur í lofti hafa aukizt innanlands.  Ríkisflugfélagið Companía Ecuatoriana de Aviación sér um mestan hluta þessara samgangna en erlend flugfélög fljúga líka til Guayaquil og Quito.  Smærri flugfélög annast samgöngur á sínum svæðum og til Oriente.

Guayaquil er aðalhafnarborg landsins.  Þar er nútímahöfn í Puerto Nuevo.  Aðrar mikilvægar hafnarborgir eru San Lorenzo, Esmeraldas, Manta og Puerto Bolívar.  Margar ár, einkum í Guayas-lægðinni, eru notaðar til samgangna og flutninga.