Fyrstu Evrópumennirnir, sem litu Vestur-Virginíusvæðið augum, Thomas Batts og Robert Fallam, komu að Nýjuá árið 1671 og litu fagurt og óbyggt land.  Þeir fundu yfirgefin þorp og maísakra en enga indíána.  Síðar fundust stórir og fornir grafhaugar og annað jarðrask meðfram Ohio-ánni.  Minjar þessar eru taldar vera frá adena-menningunni (1000-100 f.Kr.) og fólk af þessu kyni mun hafa búið á þessu svæði fram á miðja 17. öld.

Blóðugt stríðsástand ríkti á svæðinu, þegar shawnee-indíánar frá Ohio reyndu að koma í veg fyrir framrás landnema.  Þett ástand dró úr landnáminu á áratugnunum 1750-90 en kom ekki í veg fyrir það.  Næstu hálfa öldina eftir þetta þróaðist Vestur-Virginía og var að mörgu leyti ólík austurhluta nýlendunnar.  Vestur-Virginíubúar voru fátækari en samfélag þeirra var frjálsara og þar byggðist lífsafkoman meira á sjálfsþurftarbúskap en stórum plantekrum.

Líklega hefðu íbúar vestur- og austurhluta Virginíu leyst ágreiningsmál sín á friðsamlegan hátt, eins og leit út fyrir á sjötta áratugi 19. aldar, hefði ekki komið til borgara/þrælastríðsins.  Þá ákvað stjórn Virginíu að fylkja sér með Suðurríkjunum í trássi við vilja íbúa vesturhlutans, sem brugðu við skjótt, komu sér upp eigin stjórn, sömdu stjórnarskrá og fengu aðild að BNA sem fylki 20. júní 1863.  Nýja höfuðborgarin varð Wheeling.  Af hagkvæmis- og hernaðarástæðum náði fylkið yfir Greenbrier- og Potomac-svæðin meðfram núverandi landamærum Virginíu.

Allt frá lokum stríðsins var biknám og vinnsla undirstaða efnahags fylkisins og mótaði sögu þess.  Kolabirgðir eru í jörðu undir tveimur þriðjungum landsins.  Nýting þessara auðlinda, sem var möguleg eftir tilkomu járnbrautanna á árunum 1880- 1910, leiddi til mikilla tilflutninga fólks og annarra þjóðfélagsbreytinga.  Mikil barátta hófst milli verkamanna og nýstofnaðra hagsmunasamtaka þeirra og námueigenda.  Hún stóð yfir með hléum á árunum 1912-1954 og enn þá er hætta á árekstrum milli aðila og námueigenda og umhverfissinna vegna deilna um hinar svokölluðu opnu námur.  Flóðahætta hefur víða aukizt til muna vegna eyðingar skóga í þröngum dölum, þar sem mestur hluti kolabirgðanna er tekinn úr jörðu.  Þrátt fyrir aukna fjölbreytini í atvinnu- og efnahagslífi var fylkið enn þá meðal fátækustu fylkja BNA í lok 20. aldarinnar.