|
Franski landkönnuðurinn Robert Cavelier,
sieur de La Salle, var líklega fyrstur á ferð á þessu svæði.
Hann sagðist hafa fundið Ohio-ána árið 1669 og þegar hann
lýsti allan Mississippi-dalinn franskt yfirráðasvæði var
þegar búið að lýsa yfirráðum Frakka á svæðinu milli
Mikluvatna (Erie-vatns) og Ohio-árinnar. Yfirvöld í nálægum,
brezkum nýlendum viðurkenndu ekki þessar landakröfur Frakka
og Virginía taldi allt svæðið norðan Ohio-árinnar sitt svæði.
Árið 1730 settust kaupmenn og skinnaveiðimenn frá Virginíu
og Pennsylvaníu að á þessu svæði og brezka krúnan Ohio-félaginu,
sem bændur í Virginíu og brezkir kaupmenn stofnuðu,
leyfisbréf fyrir því árið 1749. Samkvæmt því máttu þeir
setjast að og stunda kaupmennsku í Ohio-dalnum. Frakkar
tóku þessu óstinnt upp og árið 1754 kom til uxu erjur milli
þeirra og indíánabandamanna þeirra annars vegar og Breta
hinsvegar, sem leiddu til blóðugs stríðs á árunum 1754-63.
Í Parísarsamningunum fengu hinir sigursælu Bretar yfirráð
svæðisins. Indíánarnir féllust ekki á þessa niðurstöðu og
gerðu uppreisn undir forystu höfðingja ottawa-indíána
(Pontiac-uppreisnin). Friðarsamningar voru gerðir árið
1765.
Árið 1774 gerðu Bretar héraðið að hluta Kanada í óþökk
amerísku nýlendnanna, sem gerðu kröfur til þess. Þessi
ráðstöfun var ein orsakanna fyrir sjálfstæðisstríðinu. Árið
1783 lét brezka krúnan af kröfum sínum til hins svokallaða
Norðvesturhéraðs og Bandaríkin fengu yfirráðin. Árið 1785
samþykkti Bandaríkjaþing landalög, sem kváðu á um skipulag
landsölu á svæðinu og tveimur arum síðar voru
Norðvesturlögin um stjórn svæðisins samþykkt.
Uppgjafahermenn stofnuðu Ohio-félagið, sem sá um landsölu.
Fyrsta varanlega byggðin var reist í Marietta árið 1788 og
Cincinnati var stofnuð sama ár. Cleveland var stofnuð
1798. Indíánarnir gerðu margar uppreisnir gegn þessum aukna
ágangi og árið 1795 tókst að brjóta þá á bak aftur og fá þá
til að láta af hendi svæði, sem er mestur hluti núverandi
Ohio. Árið 1799 setti sambandsstjórnin landstjóra yfir
héraðið. Ohio var skilið frá Norðvesturhéraðinu árið 1800
og þremur arum síðar varð það fyrsta fylki þessa landshluta.
Fyrsta höfuðborgin var Chillicothe og eftir nokkra flutninga
hennar var henni valinn endanlegur staðir í Columbus (1816).
Hagur íbúanna batnaði og fjöldi þeirra jókst eftir
fylkisstofnunina. Íbúafjöldinn var 45.400 um aldamótin 1800
en árið 1810 var hann orðinn 230.700. Við tilkomu gufuskipa
varð Cincinnati mikilvæg hafnarborg og eftir gerð Erie-skurðarins
milli Erie-vatns og Hudson-árinnar (1825) og Ohio-Erie-skurðarins
frá Portsmouth til Cleveland (1835) opnaðist siglingaleið
til Atlantshafs, sem leiddi til aukinnar hagsældar. Um sama
leyti leiddi
Joseph
Smith trúbræður og systur sínar til Kirtland og Ohio
varð miðstöð mormóna til ársins 1838.
Allt frá upphafi voru fylkisbúar andsnúnir
þrælahaldi og borgir Ohio urðu aðalmiðstöðvar á flóttaleiðum
þræla (Underground Railroad). Í borgara/þrælastríðinu
(1861-65) lagði fylkið sambandshernum til mikið fé og
mannafla. Engar stórorrustur voru háðar í fylkinu en árásir
hersveita Suðurríkjahershöfðingjans John H. Morgan ollu
miklu tjóni í suðurhlutanum.
Eftirstríðsárin. Iðnaður óx og varð mikilvægari undirstaða
en landbúnaðurinn. Iðnvæðingarsinnar og iðnjöfrar náðu
undirtökunum í stjórnmálum (Marcus Hanna). Allt fram undir
aldamótin 1900 óx spilling, sem fylkisbúar fengu loks nóg af
og kröfðust umbóta. Eftir fyrri heimsstyrjöldina efldist
iðnaðurinn enn meir og nokkrar borganna þöndust út.
Heimskreppan olli lokun fjölda verksmiðja og miklu
atvinnuleysi. Í síðari heimsstyrjöldinni fór efnahagurinn
að rétta úr kútnum vegna framleiðslu hergagna og birgða
fyrir herinn. Um miðja öldina varð fylkið að miðstöð geim-
og kjarnorkurannsókna. Á sjöunda áratugnum efldist
iðnaðurinn enn við opnun St Lawrence leiðarinnar milli
Atlantshafs og Mikluvatna fyrir hafskip.
Þessari samgöngubylting, sem hleypti gífurlegum vexti í
iðnað og alþjóðleg viðskipti, olli aukinni mengun og þörf
fyrir umbætur í félags- og menntamálum. Snemma á tíunda
áratugnum fór að gæta kreppu, sem ógnaði iðnaðinum. |
