Indíánaþjóðflokkar, sem byggðu Montanasvæðið fyrrum, voru aðallega smallish (flatheads), kalispel og kootenai í vesturhlutanum, crow og cheyenne í suðausturhlutanum og blackfoot í norðurhlutanum.

Elztu heimildir um könnun svæðisins geta um Lewis- og Clark-leiðangurinn á árunum 1805-06.  Árið 1807 kom kanadíski landkönnuðurinn og skinnakaupmaðurinn David Thompson að Flathead-vatni og hélt upp Clark Fork til núverandi Missoula.  Blackfoot-indíánarnir snérust gegn gildruveiðimönnum og meinuðu þeim aðgang að fjöllunum en skinnaverzlun blómstraði meðfram ofanverðri Missouriánni.  Ameríska skinnafélagið byggð þar stóran verzlunarstað, sem var kallaður Fort Union.  Gufuhjólaskip frá St Louis voru aðalsamgöngutækin og tengslin í austurátt þar til Kyrrahafsjárnbrautin var lögð 1883.

Þúsundir gullleitarmanna flykktust til Virginia City, þegar gull fannst þar 1863.  Næsta ár var Montanahérað viðurkennt.  Hin 645 km langa Bozeman-leið milli Oregon-leiðarinnar og Virginia City lá um aðalveiðilendur sioux- og cheyenne-indíána samtímis því, að lagning járnbrautar olli röskun á högum þeirra í Wyoming.  Næsta áratuginn olli þessi framsókn hvíta mannsins mikilli ólgu og blóðugum átökum, sem náðu hámarki í orrustunni við Little Bighorn árið 1876.

Montana varð 41. fylki BNA 8. nóvember 1889.  Aðalborgin, Butte, var byggð á koparfjalli í Klettafjöllum.  Um aldamótin 1900 börðust þrír koparkóngar, Marcus Daly, William A. Clark og F. Gugustus Heinze, um völdin á námasvæðinu og ollu ólgu og óreiðu.  Anaconda koparfélagið og Orkuveita Montana höfðu mikil áhrif í fylkinu og á blómaskeiði Daly og Clark, var enginn embættismaður kosinn í fylkinu nema með stuðingi þessara Montana-tvíbura.

Árið 1902 þéttist landnám á sléttunum.  Á fjórða áratugnum áttu smábændurnir erfitt uppdráttar en árið 1940 hóf Fort Peck orkuverið rafvæðingu, áveituframkvæmdir, flóðavarnir og greiddi fyrir siglinum á Efri-Missouriánni.  Næstu þrjá áratugina dró úr vexti og viðgangi.  Landbúnaður (kvikfé, ræktun), olíuframleiðsla og koparnám voru aðalundirstöður efnahagsins.  Ferðaþjónustan á sumrin var einnig mikilvæg.  Miljónir ferðamanna heimsóttu Jöklaþjóðgarðinn og Little Bighorn (Custer-vígvöllinn) í grennd við Hardin.  Á níunda áratugnum jókst kolaframleiðslan hratt í Colstrip-námunum og á öðrum svæðum austan Billings.  Mörgum íbúum þótti nóg um og höfðu miklar áhyggjur af náttúrunni vegna þessarar fjölgunar opinna náma.