Ghent er höfuðborg héraðsins Austur-Flanders við ármót Schelde og Lys í grennd við Brüssel í vesturhluta landsins.  Árnar og skipaskurðir liggja um borgina og skipta henni í fjölda smáeyja, sem eru tengdar u.þ.b. 200 brúm.  Tvær mikilvægar vatnaleiðir tengja borgina við sjó, önnur liggur frá Stóruhöfn í henni norðanverðri til hafnar Terneuzen við Schelde og hin tengir Ghent við Brügge og Oostende.  Vegna þessara samgönguleiða er Ghent meðal helztu verzlunar- og útflutningsmiðstöðva við Norðursjó.  Iðnaðurinn skipar enn þá veigamikinn sess í borginni, þótt hann jafnist ekki á við fyrri aldir, því allt frá 15. öld var Ghent í fararbroddi í vefnaðariðnaði í Evrópu.  Nútímaiðnaðurinn byggist aðallega á framleiðslu kniplinga, ullarvörum, leðurvörum, sápu, pappír, baðmullar- og hördúk, vélbúnaði, sykri bjór og tóbaksvörum.  Ilrækt í borginni og umhverfis hana er blómleg atvinnugrein.  Ghent er vettvangur blómasýninganna Floralies, sem eru haldnar fimmta hvert ár og laða til sín mikinn fjölda gesta víða að í heiminum.

Helzta menntastofnun borgarinnar er Borgarháskólinn (1817).  Meðal menningastofnana má nefna gott listasafn.  Begynhof (Béguinage) er lítill borgarhluti innan borgarmúra í úthverfinu St Amandsberg.  Þar eru lítil hús, 18 nunnuklaustur og kirkja.  Þarna búa 700 nunnur Béguine-reglunnar, sem sinnir líknarstörfum.  St Bavon dómkirkjan með grafhvelfingu frá 941 hýsir 12 hluta málverk Hubert van eyck og Jan van Eyck af Aðdáun lambsins.

Ghent er fyrst getið í heimildum frá 7. öld og á síðari hluta 9. aldar byggði Baldvin I, greifi af Flanders (Bras de Fer = járnarmurinn), kastala í Ghent til varnar gegn víkingum.  Síðari saga borgarinnar er náskyld sögu Flanders.  Frakkar náðu borginni á sitt vald 1792 en hún varð hluti Niðurlanda árið 1814.  Árið 1930 fékk Belgía sjálfstæði og Ghent fylgdi með.  Þjóðverjar hernámu borgina í fyrri heimsstyrjöldinni og einnig næstum alla hina síðari.  Áætlaður íbúafjöldi 1993 var tæplega 228 þúsund.