Landið varð franskt verndarsvæði árið 1863 (til 1953).  Japanar hersátu landið á árum síðari heims-styrjaldarinnar en Frakkar náðu aftur áhrifum sínum, þar til Kambódía fékk sjálfstæði árið 1953.  Á nýlendutímanum voru völd konungsins aðeins til í orði kveðnu.  Konungur landsins (nú prins), Norodom Sihanouk, afsalaði sér völdum árið 1955 til að leiða samsteypustjórn landsins.  Honum tókst ekki að sneiða hjá þátttöku í Víetnamstríðinu og fullvissa Bandaríkjamenn um, að stjórn hans væri ekki hlynnt kommúnistum.  Herinn velti honum úr sessi árið 1970.  Rauðu kmerarnir réðust á sveitir herstjórnarinnar.  Stefna þeirra var að skapa hið fullkomna, sjálfbæra þjóðfélag hinna vinn-andi stétta.  Þeir náðu undirtökunum árið 1975 undir stjórn Pol Pot og fluttu fólk burtu úr borgum og myrtu u.þ.b. 2 milljónir samlanda sinna.

Hefðbundinn óvinur, Víetnam, gerði innrás í landið árið 1978 og velti Rauðu kmerunum úr sessi.  Þegar hersveitir Víetnama hurfu á brott árið 1989 komu fulltrúar hinna þriggja stjórnmálaflokka, sem höfðu verið árum saman í útlegð, undir forystu Sihanouks prins sér saman um myndun ríkisstjórnar með þátttöku Rauðu kmeranna.  Þessi stjórn náði til meginhluta Vestur- og Suður-Kambódíu.

Árið 1991 náðist samkomulag milli stríðandi fylkinga í landinu og ákveðið var að halda almennar kosningar undir eftirliti Sameinuðu þjóðanna.  Einnig var samþykkt að draga úr hernaðarmætti allra fylkinga landsins.  Fjölmennar friðarsveitir Sameinuðu þjóðanna komu til landsins árið 1992 og fallizt var á þátttöku þeirra í stjórn landsins.  Þegar Rauðu kmerarnir ákváðu að hætta þátttöku í friðaráætlununum, hófust skærur á ný.