|
Túnis
státar af öflugri og einstakri menningu, gamlar hefðir í bland við
erlend áhrif og nútímaþróun. Íbúarnir
eru arabískir múslimar, sem urðu m.a. fyrir frönskum áhrifum í 75
ár, þegar landið var franskt verndarsvæði til 1956.
Flest dagblöð landsins eru á frönsku og franskt efni er í sjónvarpi
og útvarpi auk efnis á arabísku og ítölsku.
Enska er víðast töluð núorðið og stjórn landsins hvetur
landsmenn til að læra ensku sem annað eða þriðja tungumál.
Listir.
Tungumálin franska og enska eru aðallega notuð í vísindum og
viðskiptum en arabíska er notuð á bókmenntasviðinu, ljóðagerð,
skáldsögum og smásögum. Heimsspekingar og rithöfundar eins og Ibn Khaldun, Ibn
Rachik, Ibn Charaf og al-Husri eru enn þá í hávegum hafðir. Nútímabókmenntir landsins þróuðust upp úr
endurreisnarmenningu fyrri hluta 20. aldar.
Ritgerðahöfundurinn Tahar Haddad, ádeiluskáldið Ali Douagi,
ljóðskáldið Aboul Kacem Chabbi og aðrir ruddu nýrri raunsæisbylgju
braut í túnískum bókmenntum með sameiningu evrópsks nútímastíls
og túnískra samtímaþema. Túnískir
rithöfundar eru í auknum mæli að hasla sér völl á alþjóðavettvangi.
Fjölmiðlar búa ekki við „opinbera ritskoðun” en hið
opinbera hefur takmarkað frelsi blaðamanna og stjórnmálamanna til að
viðra skoðanir sínar.
Samtímamálverk
eru að mörgu leyti byggð á ákveðnum hefðum og fremstur meðal
listaskóla í landinu er École de Tunis.
Túnískir listamenn á borð við Hamadi Ben Saad og Hassan
Soufy njóta mikilla vinsælda innanlands og hafa sýnt verk sín
erlendis. Tónlist og leikhúslíf kemur m.a. fram í menningarhátíðum,
s.s. Karþagóhátíðinni, Testour Maalouf-hátíðinni (Andalúsísk
Malour-tónlist), Sousse-alþjóðahátíðinni og alþjóðlegu jazzhátíðinni
í Tabargah. Landsmenn hafa
gert sér grein fyrir mikilvægi ferðaþjónustunnar og lagt áherzlu
á fluting þjóðlegrar tónlistar í tónlistahöllinni (Rachidia) auk
evrópskrar tónlistar. Þeir eru stoltir af El Azifet, kvennahljómsveit, sem flytur
aðallega malouf- og mouachah-tónlist, og hefðbundnum tónlistarmönnum
eins og Anwar Brahem. Kvikmyndagerð
hefur aukizt og túnískar kvikmyndir eru farnar að sjást víða um
heim. Nokkrar myndanna hafa
notið vinsælda, s.s. Þögn hallanna og Sumar í La Gouletta.
Margar erlendar kvikmyndir hafa verið gerðar að hluta í
landinu, s.s. Enski sjúklingurinn og Stjörnustríð.
Daglegt
líf.
Túnismenn hafa áhyggjur af áhrifum vestrænnar menningar og
þær leystu úr læðingi margs konar íhaldsviðbrögð á tíunda
tugi 20. aldar, einkum hvað varðar konur á opinberum vettvangi.
Götukaffihús hafa í auknum mæli orðið athvarf karlmanna, aðallega
í dreifbýli, þar sem samskipti kynjanna er enn þá á gömlum, hefðbundnum
nótum. Landsmenn telja sig
frjálslyndari og umburðalyndari en margar aðrar arabaþjóðir en
halda í áberandi, islamskt yfirbragð.,
Þeir vilja gjarnan fylgjast með þróuninni erlendis án þess
að breyta lífsháttum sínum og sjónarmiðum.
Knattspyrna
(deildabolti) er vinsælasta nútímaíþróttin í landinu.
Lið þeirra taka þátt í bikarkeppnum í Afríku og
Heimsbikarkeppninni. Fótbolti
er líka fjölskylduíþrótt og hefur m.a. kallað á gervihnattasjónvarp.
Frjálsar íþróttir eru líka vinsælar og túnískir hlauparar
hafa náð langt í alþjóðlegum keppnum í miðvegalengdum og löngum
hlaupum.
Ferðaþjónustan
hefur skilað drjúgum skildingi, sem hefur leitt til uppbyggingar
golfvalla, gönguleiða og seglbrettaíþróttarinnar.
Túnískar konur hafa ekki verið útilokaðar frá þátttöku
í íþróttum eins og í öðrum arabalöndum og þær hafa verið
hvattar til íþróttaiðkana frá unga aldri.
Hið hefðbundna sport, villisvínaveiðar, er mest iðkað á
sandöldusvæðum, hæðóttu landslagi og til fjalla í Tabarqah. |
