Jarðvegur.  Frjósömustu svæði landsins eru þar sem vatn er nægilegt í fjalladölum og á sléttum norðurhlutans, þar sem eru kalkrík sand- og leirsetlög.  Steppur landsins eru ekki eins frjósamar og víðast í sunnanverðu landinu er jarðvegur sendinn og grýttur auk þess að vera saltur vegna mikillar uppgufunar.  Stærsta landbúnaðarsvæði landsins er á strandsléttunum milli flóanna Hammamat og Gabes (Qabis).

Loftslag.  Túnis er í heittempraða beltinu milli 37°N og 20°N.  Norðantil er Miðjarðarhafsloftslag, sem einkennist af mildum og úrkomusömum vetrum og heitum og þurrum sumrum og lítið ber á skiptum milli þessara árstíða.  Sunnantil er loftslagið mun þurrara á steppunum og í eyðimörkunum.  Sicorro er árstíðabundinn, heitur vindur frá Sahara, sem veldur stundum eyðingu gróðurs.  Hitafarið við Miðjarðarhaf er jafnara en sunnar.  Í Susah er meðalhitinn í janúar 7°C en 32°C í ágúst.  Í Al-Qayrawan er hiti í sömu mánuðum 4°C og 37°C.

Úrkoma er talsvert mismunandi milli suður- og norðurhlutans.  Meðalársúrkoma í Kroumirie-fjöllum í norðvesturhlutanum er 1520 mm (hin mesta í Norður-Afríku) og innan við 100 mm í Tawzar í suðvesturhlutanum.  Mestur hluti úrkomunnar fellur á veturna en hún er ákaflega mismunandi milli ára.  Þessar aðstæður gera landbúnaðinn erfiðan og valda stundum uppskerubresti.

Flóra og fána.  Loftslag og veðurfar í landinu hafa mikil áhrif á gróður og dýralíf.  Uppi í Kroumirie-fjöllum eru korkeikarskógar og mikið vex af burknum á skógarbotninum.  Þar eiga villisvín kjörlendi.  Annars staðar er víða runnagróður og steppurnar eru þaktar esparto-grasi.  Þar hafast við lítil veiðidýr.  Á eyðimerkursvæðum eru veiðar bannaðar og þar eru nokkrar litlar hjarðir gasellutegunda.  Sporðdrekar eru um allt land og meðal hættulegra slöngutegunda eru gleraugnaslöngur og hornhöggormar.  Engisprettur valda stundum tjóni í suðurhluta landsins.