Allt frá upphafi vega er
hvala getið í heimildum og hvalrekar í hávegum hafðir.
Hvalategundir voru líklega fleiri hér við land fyrrum en nú,
því að sléttbak og norðhval var fækkað mjög eða útrýmt úr
Norður-Atlantshafi með veiðum. Fyrstir
til að stunda hvalveiðar voru líkast til baskar.
Norðmenn tóku upp þessa iðju frá Íslandi á 19. öld og
stunduðu hana fram á fyrstu áratugi hinnar 20., eða þar til
afraksturinn varð of lítill. Síðan
varð hlé á hvalveiðum við landið, þar til Íslendingar sjálfir hófu
þær 1948. Þeim var hætt
vegna ógnana hvalafriðunarsinna árið 1989.
Íslendingar gengu úr Alþjóða hvalveiðiráðinu 1992 og
gerðust aftur aðilar 2002. Stjórnvöld eru beitt stöðugum þrýstingi þeirra, sem
krefjast áframhalds hvalveiða, og umræðan snýst nú um
endurinngöngu í Alþjóðlega hvalveiðiráðið. Árið 2001
tóku stjórnvöld þá ákvörðun, að sækja aftur um aðild að
ráðinu.
.
|